२३

सांवळें सानुलें म्हणती तान्हुलें । खेळें तें वहिलें वृंदावनीं ॥१॥

नागर गोमटें शोभे गोपवेषें । नाचत सौरसे गोपाळासीं ॥२॥

एका जनार्दनीं रुपासी वेगळें । अहं सोहमा न कळें रुप गुण ॥३॥

२४

वेदादिक श्रमले न कळे जया पार । शस्त्रांसी निर्धार न कळेची ॥१॥

तो हा श्रीहरी नंदाचिया घरीं । क्रीडे नानापरी गोपिकांसी ॥२॥

चोरावया निघे गोपिकांचें लोणी । सौगडें मिळोनी एकसरें ॥३॥

एका जनार्दनी खेळतसे खेळा । न कळे अकळ आगमनिगमां ॥४॥

२५

मेळेवानि मुलें करावी हे चोरी । पूर्ण अवतारी रामकृष्न ॥१॥

पाळती पाहती एका जाणविती । सर्वे जाऊनी खाती दहींदूधा ॥२॥

सांडिती फोडिती भाजन ताकाचें । कवळ नवनीताचे झेलिताती ॥३॥

एका जनार्दनीं नाटकी तो खेळ । न कळे अकळ वेदशास्त्रां ॥४॥

२६

पाळतोनि जाती घरासी तात्काळ । खेळ तो अकळ सर्व त्याचा ॥१॥

गोपाळ संवगडे मेळावोनि मेळा । मध्ये तो सावळा लोणी खाये ॥२॥

निजलियाच्या मुखा माखिती नवनीत । नवल विपरित खेळताती ॥३॥

न कळे लाघव करी ऐशीं चोरी । एका जनार्दनी हरीं गोकुळांत ॥४॥

२७

मेळवोनि मेळा गोपाळांचा हरी । निघे करावया चोरी गोरसाची ॥१॥

धाकुल सवंगडी घेऊनि आपण । चालती रामकृष्ण चोरावया ॥२॥

ठेवियलें लोणी काढितो बाहेरी । खाती निरंतरी संवगडी ॥३॥

एका जनार्दनीं तयाचें कौतुक । न पडे ठाऊके ब्रह्मादिकां ॥४॥