श्रीसंतएकनाथ गाथा - भाग पहिला

श्रीसंतएकनाथ महाराजांची गाथा म्हणजे श्रीकृष्णाच्या अवताराचे मनोवेधक वर्णन.


श्रीकृष्ण विंदान - अभंग ३१ ते ४२

३१

वाउगे ते बोल बोलती अबळा । कवण ते गोपाळा धरुं शके ॥१॥

प्रेमावीण कोण्हा न सांपडे हरी । वाउगी वेरझारी घरामध्यें ॥२॥

एका जनार्दनीं गोपीकांसीं शीण । म्हणोनि विंदान करीतसे ॥३॥

३२

नवल ती कळा दावी गोपिकांसी । लोणी चोरायासी जातो घरा ॥१॥

धाकुले संवगडे ठेवुनि बाहेरी । प्रवेशी भीतरीं आपणची ॥२॥

द्वारा झाकानियां बैसती गोपिका । देखियला सखा गोपाळांचा ॥३॥

एका जनार्दनीं धावुनि धरति । नवल ते रिती करितसे ॥४॥

३३

गोपी धावुनियां धरिती तयातं । उगा पाहे बहतें न बोले कांहीं ॥१॥

करिती गलबला मिळती सकळां । बोलती अबला वाईट तें ॥२॥

कां रें चोरा आतां कैसा सांपडलासी । म्हणोनि हातासी धरियलें ॥३॥

वोढोनियां नेती यशोदे जवळी । आहे वनमाळी कडेवरी ॥४॥

एका जनार्दनी यशोदेचे करीं । उभा श्रीहरी लोणी मागें ॥५॥

३४

घरोघरी कृष्ण धरिला बोभाटा । घेऊनि येती धीटा राजद्वारी ॥१॥

पाहती तो उभा यशोदे जवळी । वाउगी ती कळी दिसताती ॥२॥

गोपिका धांवती घेऊनियां कृष्ण । न कळे विंदान कांहीं केल्या ॥३॥

घेऊनियां येती तटस्थ पाहती । विस्मित त्या होती आपुले मनीं ॥४॥

एका जनार्दनींदावीत लाघव । न कळेंचि माव ब्रह्मादिकां ॥५॥

३५

मिळल्या गिपिका यशोदा जवळा । तटस्थ सकळां पाहताती ॥१॥

यशोमाती म्हणे आलेती कासया । वाउगें तें वायां बोलताती ॥२॥

एका जनार्दनीं बोलण्याची मात । खुंटली निवांत राहिल्या त्या ॥३॥

३६

आपुलिया घरा जाती मुकवत । नाहीं दुजा हेत चित्तीं कांहीं ॥१॥

परस्परें बोल बोलती अबळा । कैशीं नवल कळा देखियली ॥२॥

धरुनिया करीं जाती तेथवरी । उभा असे हरी जवळींच ॥३॥

एका जनार्दनीं न कळें लाघव । तटस्थ गोपी सर्व मनामाजीं ॥४॥

३७

आपुल्या मनासीं करिती विचार । न धरवे साचार कृष्ण करीं ॥१॥

योगीयांचे ध्यानीं न सांपडे कांहीं । तया गोपिकाही धरुं म्हणतीं ॥२॥

धारितां न धरवे तळमळ । वाउगा कोल्हाळ करिती वायां ॥३॥

एका जनार्दनीं शुद्ध भक्तिविण । पवे नारायण कवणा हातीं ॥४॥

३८

आभाविकांसी तो जवळीचा दुरीं । दुरीचा जवली हरी भाविकांसीं ॥१॥
म्हणोनि आभावें ठाकतीं गोपिका । त्या यदुनायका न धरती ॥२॥

वावुगे ते कष्ट मनींचा तो सोस । सायासें सायास शिणताती ॥३॥

एका जनार्दनींशीण गोपीकांसी । तेणें हृषीकेशी हांसतांसे ॥४॥

३९

न कळती भावेवीण रामकृष्ण । गोपिकांसी शीण बहुतची ॥१॥

बहुत मिळती बहुतांच्या मतां । तैशां गोपी तत्त्वतां शिणताती ॥२॥

एका जानार्दनीं प्रेमावीण देव । नकळे लाघव श्रीहरींचे ॥३॥

४०

भाविका त्या गोपी येतो काकुळती । तुमचेनि विश्रांती मजलागीं ॥१॥

मज निराकारा आकारासी येणें । तुमचें तें ऋण फेडावया ॥२॥

दावितो लाघव भोळ्या भाविकांसी । शाहणे तयासी न सांपडे ॥३॥

एका जनार्दनीं भाविकांवांचूनी । प्राप्त नोहे जाण देव तया ॥४॥

४१

भोळे ते साबडे गोपिका ते भावें । चुंबन बरवें देती तया ॥१॥

यज्ञमुखीं तोंड करी जो वाकुंडें । तो गोपिकांचे रोकडें लोणी खाये ॥२॥

घरां नेऊनियां घालिती भोजन । पंचामृत जाण जेवाविती ॥३॥

एका जनार्दनीं व्यापक तो हरी । गोकुळा माझारीं खेळ खेळे ॥४॥

४२

खेळतसे खेळ सवंगडियांसहित । गोपिकांचे हेत पुरवितसे ॥१॥

जयाचिये चित्तीं जे कांही वासना । तेचि नारायण पुरविणें ॥२॥

जया जैसा हेत पुरवीं तयांचा । विकला काया वाचा भाविकांचा ॥३॥

एका जनार्दनी भाविकांच्या पाठीं । धावें जगजेठी वनोवनीं ॥४॥