३६१
प्रयागादि तीर्थे आहेत समर्थ । परी पुरती मनोरथ पंढरीये ॥१॥
बहुत ते साक्ष देती या स्थळासी । सदा तो मनासी शिव ध्याये ॥२॥
आनंद सोहळा त्रैलोक्य अगाध । पंढरीये भेदाभेद नाहींसत्य ॥३॥
एका जनार्दनी क्षेत्रवासी जन । देवा ते समान सत्य होती ॥४॥
३६२
समुद्रवलयांकित पृथ्वी पाहतां । ऐसें तीर्थ सर्वथा नाहीं कोठें ॥१॥
भाविकांचें माहेर जाणा पंढरपुर । विठ्ठल विटेवर उभा असे ॥२॥
एका जनार्दनीम तयाचाचि ठसा । भरुनि आकाशा उरलासे ॥३॥
३६३
उत्तम तें क्षेत्र उत्तम तें स्थळ । धन्य ते राऊळ पाहतां डोळां ॥१॥
एक एक तीर्थ घडती कॊटी वेळां । चंद्रभागा डोळां देखिलिया ॥२॥
गंगा प्रदक्षिणा समुद्राचे स्नान । परी हें महिमान नाहीं कोठें ॥३॥
वैष्णवांचा मेळ करिती गदारोळ । दिंडी पताका घोळ नोहे कोठें ॥४॥
एका जनार्दानी सारांचे हें सार । पंढरी मोहरे भाविकांसी ॥५॥
३६४
देव भक्त दोन्हीं तीर्थ क्षेत्र नाम । ऐसा एक संभ्रम कोठें नाहीं ॥१॥
प्रयागादी तीर्थ पहाती पाहतां । न बैसे तत्त्वतां मन माझें ॥२॥
पंढरीची ऐसा आहे समागम । म्हणोनि भवभ्रम हरलासे ॥३॥
एका जनार्दनीं पाहतां विठ्ठल देव । फिटला तो भेव संसाराचा ॥४॥
३६५
सकळीक तीर्थे पाहतां डोळा । निवांत नोहे हृदयकमळा ॥१॥
पाहतां तीर्थे चंद्रभागा । सकळ दोष गेले । भंगा ॥२॥
पाहती विठ्ठल सांवळा । परब्राह्मा डोळां देखियेलें ॥३॥
एका जनार्दनीं पाहोनी ध्यान । भुललें मन त्या ठायीं ॥४॥
३६६
पावन क्षेत्र पंढरपुर । पावन तीर चंद्रभागा ॥१॥
पावन संत पुडलीक । पावन देख श्री विठ्ठल ॥२॥
पावन देह गेलीया तेथें । होती जीवनमुक्त सर्व जीव ॥३॥
एका जनार्दानीं पावन । पावन पंढरी अधिष्ठिन ॥४॥
३६७
अवघें आनंदाचें । क्षेत्रं विठ्ठल देवांचे ॥१॥
अवघें हे पावन । तीर्थ चंद्रभागा स्नान ॥२॥
अवघे संतजन । पुंडलिकासी वंदन ॥३॥
अवघा विठ्ठल देव । एका जनार्दनीं भाव ॥४॥
३६८
अवघें परब्रह्मा क्षेत्र ।अवघें तेथें तें पवित्र ॥१॥
अवघा पर्वकाळ । अवघे दैवाचे सकळ ॥२॥
अवघीयां दुःख नाहीं । अवघे सुखाचि तया ठायीं ॥३॥
अवघे आनंदभरित । एका जनार्दनीं सदोदित ॥४॥
३६९
अवघें क्षेत्र पंढरी । अवघा आनंद घरोघरीं ॥१॥
अवघा विठ्ठलचि देव । अवघा अवघिया एक भाव ॥२॥
अवघे समदृष्टी पहाती । अवघे विठ्ठलाचि गाती ॥३॥
अवघे ते दैवाचे । एका जनार्दनीं साचे ॥४॥
३७०
नाभीकमळी जन्मला ब्रह्मा । तया न कळे महिमा ॥१॥
पंढरी क्षेत्र हें जुनाट । भुवैकुंठ साजिरीं ॥२॥
भाळे भोळे येती आधीं । तुटती उपाधी तयांची ॥३॥
एकपणें रिगतां शरणा । एक जनर्दनीं तुटे बंधन ॥४॥