४३१
तुमचें देणें तुमचें देणें । नको वैकुंठ हें पेणें ॥१॥
नानामतें मतांतर । अंतर गोवुं नये तेथ ॥२॥
पेणें ठेवा पंढरीसी । आहर्निशीं नाम गाऊं ॥३॥
भाळे भोळे यती संत । बोलूं मात तयांसी ॥४॥
चरणरजवंदीन सांचे । एका जनर्दनीं म्हणे त्यांचें ॥५॥
४३२
माझें माहेर पंढरी । विठ्ठल उभा विटेवरी ॥१॥
संत मिळाले अपार । करिताती जयजयकार ॥२॥
टाळघोष पताका । नाचताती वैष्णव देखा ॥३॥
विठ्ठल नामें गर्जती । प्रेमभरीत नाचती ॥४॥
एका जनर्दनीं शरण । विठ्ठलनामें लाधें पूर्ण ॥५॥
४३३
पाहतां विश्राम सुखवस्ती धाम । पंढरी पुण्यग्राम भुमीवरी ॥१॥
जावया उद्वेग धरिला माझा मने । उदंड शाहाणें तये ठायीं ॥२॥
एका जनार्दनीं मानिला विश्वास । नाहीं दुजीं आस पायांवीण ॥३॥
४३४
माझे माहेर पंढरी । आहे भीवरेचे तीरीं ॥१॥
बाप आणि आई । माझी विठ्ठल रखुमाई ॥२॥
पुंडलिक बंधु आहे । त्यांची ख्याती सांगु काय ॥३॥
माझी बहिण चंद्रभगा । करितसे पापभंगा ॥४॥
एका जनर्दनी शरण । करी माहेरीची आठवण ॥५॥
४३५
येणें पुरतें सर्व काज । विश्वास हा जाहला मज । सांपडलें तें निज । बहुकाळांचे ठेवणे ॥१॥
केला पुंडलिकें उपकार । दाविला सोपामार्ग निर्धार जडजीवां उद्धार । नाममत्रें एकाची ॥२॥
तुटलीं बंधने । मागा पाहा अनुभणे एका जानार्दनीं म्हणे । धन्य वास पंढरीसे ॥३॥
४३६
जगीं धन्य एक नाम । गातां उत्तम सर्व नेम ॥१॥
धन्य धन्य पंढरपुर । नांदे भीमातीर विठ्ठल ॥२॥
धन्य धन्य वेणुनाद । वसे गोविंद ते स्थानीं ॥३॥
धन्य धन्य गोपाळपुर । करिती गोपाळ गजरेकं काला ॥४॥
एका जनार्दनीं पाद्माळें । अखंड सोहळें तये गांवीं ॥५॥
४३७
मूर्ति अनुपम्य विटेवरी साजिरी । पाउलें गोजिरें कोविळीं तीं ॥१॥
तेथें माझें मन वेडावलें भारी । परत माघारी परतेना ॥२॥
वेधलासेंअ जीव सुखा नाहीं पार । माहेर माहेर पंढरी देखा ॥३॥
एका जनार्दनीं सुखाची वसती । भाविकां विश्रांती पंढरीरावा ॥४॥
४३८
आशा धरुनि आलों येथवरी । पाहतां पंढरी पाव्न झालों ॥१॥
आलिया जन्माचें सुफळ झालें काज । दृष्टी गरुडध्वज पाहतांचि ॥२॥
एका जनार्दनीं पावलो विश्रांति । पाहतां विठठलमूर्ती भीमातटीं ॥३॥
४३९
या पंढरीचे सुख पाहतां डोळां । उभा तो जिव्हाळा योगीयांचा ॥१॥
म्हणोनियां मन वेधलें चरणीं । आणिक त्यागुनी बुडी दिली ॥२॥
जनार्दनाचा एका धांवे लोटांगणीं । करी वोवाळणी शरीराची ॥३॥
४४०
ऐसे संतभार ऐसें भीमातीर । ऐसा जयजयकार सांगा कोठें ॥१॥
समुद्रवलयांकित तीर्थे असतीं पावन । परी ऐसें महिमान नाहीं कोठें ॥२॥
ऐसा नामघोष आनंद सोहळा । न देखे आणिके स्थळां माझे नेत्रीं ॥३॥
एका जनार्दनीं पंढरीवांचुनीं । आनंद माझें मनीं नाहीं कोठें ॥४॥