७८१
पापपुण्य दोन्हीं समानची गांठी । नाम जपा होटीं श्रीरामांचें ॥१॥
तुटेल बंधन खुटेल पतन । नाम तें पावन श्रीरामाचें ॥२॥
भोग रोग नासे कल्पना दूर देशे । श्रीराम मुखी वसे प्राणीयांसी ॥३॥
एका जनार्दनीं नामींच विश्वास । ठेवितां निश्चयास दोष भंगे ॥४॥
७८२
रकारासी कान्हा मकारपुढती । स्मरतां होय मुक्ति सर्व जनां ॥१॥
नारी अथवा नर हो कां दुराचारी । वाचे म्हणतीं हरी सर्व मुक्त ॥२॥
सायास तो नाहीं अनायासें काम । वाचे रामनाम सदां गावें ॥३॥
एका जनार्दनीं धरा हेतू मनीं । श्रीराम वदनीं उच्चारावा ॥४॥
७८३
कायाक वाचीक मानसीक । सदां वसे राम एक ॥१॥
तो नर अथवा नारी । हो कां पतीत दुराचारी ॥२॥
सदा वसे राम ध्यानीं । आणिक कांही नाहीं मनीं ॥३॥
एका जनार्दनी जनीं । राम पाहें मनी ध्यानीं ॥४॥
७८४
नाम गोड श्रीरामांचें । अमृत फिकें जाहले साचें ॥१॥
हो कां उत्तम चांडळ । अधम खळांहुनी खळ ॥२॥
रामनाम वदतां वाचे । पवित्रपणें तोचि साचें ॥३॥
एका जनार्दनीं नाम । मुक्ति सायुज्य निष्काम ॥४॥
७८५
संसार तो गज । राम पंचानन सहज ॥१॥
शब्द ऐकतां तातडी । रज जैसा सोडी ॥२॥
धाके पळे महाभूत । राम म्हणे नित्यानित्य ॥३॥
न लगे जप माळ । राम वदे सर्व काळ ॥४॥
एका जनार्दनीं राम । अखंड जपे हृदयधाम ॥५॥
७८६
सदोदीत गाय श्रीराम गुण । धन्य तो पावन नरदेहीं ॥१॥
नरदेहीं आलीया रामनाम गावें । तरीच जन्मा यावें गुरुपुत्रा ॥२॥
नरदेह उत्तम लागलासे हातीं । रामनामें विश्रांती देहीं याची ॥३॥
कन्यापुत्र माझे न करी सायास । रामनामें उदास वृत्ती करी ॥४॥
वृत्ती करी सदा समाधान । रामनामचिंतन निशिदिनीं ॥५॥
निशिदिनीं ध्यान एका जनार्दनीं । काया वाचा मनीं रामनामा ॥६॥
७८७
रामनामें तृप्त जे नर जाहले । पुनरावृत्ती न आले संसारासी ॥१॥
जाणार जाणार सर्व हें जाणार । रामनाम साचार जप करीं ॥२॥
अभ्राची छाया मृगजळाचें जळ । तैसा हा देह केवळ मिथ्या असे ॥३॥
मिथ्याचें सत्य मनिती गव्हार । रामनामीं विसर पडोनि ठेला ॥४॥
विसरुनी राम करिशी प्रपंच धंदा । भुललासी मतिमंदा नाशिवंता ॥५॥
नाशिवंतासाठी रडतोसी काह्मा । एका जनार्दनीं पाया शरण रिघे ॥६॥
७८८
आयुष्य जातें मागुतें येतें । रामनामें सरतें होय मुख ॥१॥
देह जातें मागुतें होतें । रामनामें सरतें होय मुख ॥२॥
आकार जातें मागुतें होतें । रामनामीं सरतें होय मुख ॥३॥
एका एकपण नाहीं जातें । एका जनार्दनीं सरतें होय मुख ॥४॥
७८९
रामनामें गणिका नेली वैकुंठासी । कलीमाजीं जनांसी तारक हेंची ॥१॥
म्हणोनि आळस न करा वाचे । उच्चारण नामाचें करा वेंगीं ॥२॥
न लगे मान धन सोपें हें साधन । तुटतें पतन जन्मोजन्मीं ॥३॥
एका जनार्दनीं न करा आळस । रामनाम सौरस घ्यावें वाचे ॥४॥
७९०
नको नको आळस करुं । वाचे श्रीराम उच्चारुं ।
तेणें सुफळ संसारुं । होय जनीं जाणिजे ॥१॥
कां रे न करिसी उच्चार । किती सांगुं तुज विचार ।
न धरसी निर्धार । मनामाजीं पामरा ॥२॥
जासी भलतीया वाटा । पडसी दारीं आणि दरकुटा ।
नामावांचुनीं सुटका । एका जनार्दनीं नोहेची ॥३॥