८३१
सोपी नामावळी । वाचे वदावी सकळीं ॥१॥
उंच नीच वर्ण याती । रामनामें सर्वां मुक्ति ॥२॥
हा तो पुरणी अनुभव । तारियेलें जीव सर्व ॥३॥
येतों काकुळती । रामनाम धरा चित्तीं ॥४॥
एका जनार्दनीं राम । वदती दोषी निष्काम ॥५॥
८३२
मागा बहुतांचें मत । नामें तरले पतीत ।
हीच सोपी जगीं नीत । रामनाम अक्षरें ॥१॥
येणे तरलें पुढें तरती । ऐशी नामाची थोर ख्याती ।
नाम धरा दृढ चित्तीं । एका भावें आदरें ॥२॥
नाम श्रेष्ठांचे साधन । नामें तुटे भवबंधन ।
शरण एका जनार्दनीं । रामनाम वदतसे ॥३॥
८३३
सुखाची विश्रांति सुख समाधान । मनाचें उन्मन नाम गाता ॥१॥
तेंहें नाम सोपें रामकृष्ण हरी । प्रपंच बाहेरी उच्चारितां ॥२॥
अहं भाव द्वेष नुरे ती वासना । द्वैताची भावना दुरी ठाके ॥३॥
एका जनार्दनी नांम हे सोपारे । येणेंचि पैं सरे भवसिंधु ॥४॥
८३४
श्रीरामानें जगाचा उद्धार । करितां उच्चार दों अक्षरीं ॥१॥
पाहतां साधन आन नसे दुजें । रामनामें नासे महत्पाप ॥२॥
ब्रह्माहत्यारी वाल्हा नामेंचि तरला । रामायणीं मिरविला बडिवार ॥३॥
एका जनार्दनीं नामापरतें थोर । नसे बडिवार दुजियाचा ॥४॥
८३५
त्रिकाळ साधन न लगे अनुष्ठान । आसन वसन त्याग नको ॥१॥
सोपें सोपेंक जपा आधीं रामनाम । वैकुंठींचे धाम जपतां लाभें ॥२॥
एका जनार्दनीं नामाचा प्रताप । तरेल तें खेप चौर्यांशींची ॥३॥
८३६
उत्तम अधम येथें नाहीं काम । जपें तूं श्रीराम सर्वकाळ ॥१॥
मंत्रतप कांहीं योगाची धारणा । न लगे नामस्मरणा वांचुनियां ॥२॥
योग याग तप वाउगा बोभाट । अष्टांग नेटपाट न लगें कांहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं गावें मुखी नाम । तेणें वारे काम क्रोध सर्व ॥४॥
८३७
दानधर्म कोणान घडे सर्वथा । राम नाम घेतं सर्व जोडें ॥१॥
कर्म धर्म कांहीं न होती सांग । रामनामें पांग फिटे त्याचा ॥२॥
वेदशास्त्रांव्युप्तत्ती पढतां श्रम पोटीं । रामनामें कोटी जप घडे ॥३॥
आचार विचार न कळे साचार । एका जनार्दनीं निर्धार राम जपा ॥४॥
८३८
ऐका नामाचें महिमान । नामें पातकी पावन ।
तरले ते अधम जन । कलयुगामाझारीं ॥१॥
धन्य धन्य राम पावन । सर्व साधनांचें साधन ।
मोक्ष नामचि पूर्ण । स्मरतांचि जोडे ॥२॥
न लगे आन विधि मुद्रा । न लगे तपांचा डोंगरां ।
कासया हिंडताती सैरा । नाम जपा सादर ॥३॥
भोळ्या भाविकां हें वर्म । दृढ जपावें हो नाम ।
एका जनार्दनीं धाम । पावे वैकुंठीचें ॥४॥
८३९
सुख बहु असे आम्हां । तुझा गातां नाममहिमा ।
तेणें अंगी होतसे प्रेमा । नामीं दृढता सदोदित ॥१॥
तें नाम सोपें जयराम । भवसिंधुतारक निष्काम ।
मुखें गातां उत्तमोत्तम । सुलभ आणि सोपारे ॥२॥
नाम नौका जगालागीं । नामें पावन होत कलियुगीं ।
एका जनार्दनीं मुराला अंगीं । पावन होय नाम घेता ॥३॥
८४०
जग रामनाम म्हणे । तया कां न येती विमानें ॥१॥
नवल स्मरणाची ठेव । नामीं नाही अनुभव ॥२॥
नष्ट गणिका राम म्हणे । तिसीं वैकुंठींचे पेणें ॥३॥
एका जनार्दनीं ध्यात । राम पाहे ध्याना आंत ॥४॥