१३९१
तेजाचें तेजस रुपाचें रुपस । वैकुंठनिवास पंढरीये ॥१॥
पाहतां चित्त निवे मनाचें उन्मन । तें समचरण विटेवरी ॥२॥
आदि अंत नाहीं पाहतां प्रकार । तो हा सर्वेश्वर भीमातटीं ॥३॥
योगी चिंतिती अखंडता मनीं । तें उभे असें रंगणीं वैष्णवांचें ॥४॥
समाधी अष्टांग साधनें साधिती । तो मागे क्षीरापती आपुल्या मुखें ॥५॥
एका जनार्दनीं भावाचा लंपट । सांडोनि वैकुंठ कीर्तनीं डोले ॥६॥
१३९२
नाभीकमळीं चतुरानन । न कळे तया महिमान । तो साबडे कीर्तन । तेथें नाचे सर्वदा ॥१॥
नातुडे जो सदा ध्यानीं । योगयाग यज्ञहवनीं । अष्टांग योग करिता साधनीं । न लाभेचि सर्वथा ॥२॥
भागले वेद गीती गाता । श्रमलीं शास्त्रें वेवादतां । पुराणें तो सर्वथा । तया न कळे महिमान ॥३॥
तो उभा भीमातीरीं । भक्त करुणाकर श्रीहरी । एका जनार्दनीं विनंति करी । वास देई हृदयीं ॥४॥
१३९३
मधुपर्कादिक नावडे पूजन । आवडे कीर्तन भाविकांचें ॥१॥
शंखचक्रादिक नावडती मनीं । वोडवितसे पाणी भाजीपाना ॥२॥
लक्ष्मीसारखी नावडती जीवा । आवडे या देवा तुळशी बुक्का ॥३॥
एका जनार्दनीं कीर्तनीं नाचे । आणिक सुख त्याचे नये मना ॥४॥
१३९४
कीर्तनें तोषे अधोक्षज । राखी लाज भक्तांचीं ॥१॥
धावें द्रौपदीचें पानासाठीं । भीड मोठी कीर्तनाची ॥२॥
दहा गर्भवास सोसले । उणें नाहीं आलें भक्तांचें ॥३॥
एका विनवी जनार्दनीं । कीर्तनीं प्राणी धन्य होती ॥४॥
१३९५
जन्ममरणाचें निवारेल दुःख । करितां देख कीर्तन ॥१॥
नारद प्रल्हाद अंबऋषी । विनटले कीर्तनासी ॥२॥
व्यास शुक वामदेव । धरिती भाव कीर्तनीं ॥३॥
एका त्याचा दास खरा । करी पसारा कीर्तन ॥४॥
१३९६
महा पापराशी तरले कीर्तनीं । प्रत्यक्ष पुराणीं वंद्य जाले ॥१॥
वाल्हा अजामेळ तारिली गणिका । त्रैलोक्यीं देखा सरते जाले ॥२॥
कीर्तनीं दोष पळती रानोरान । यापरतें आन दुजें नाहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं कीर्तन सार । तेणें पैलपार उतरलों ॥४॥
१३९७
कीर्तनाची आवडी मोठी । प्रेमें देव घाली मिठी ॥१॥
कीर्तन प्रिय पैं गोविंदा । आदरें पूजितो नारदा ॥२॥
कीर्तन करिता अभेदु । आदरें रक्षिला प्रल्हादु ॥३॥
राजेंद्र करी नामस्मरण । धांवण्या धांवे नारायण ॥४॥
एका जनार्दनीं कळवळा । भक्तालांगीं देव भोळा ॥५॥
१३९८
कीर्तनीं प्रल्हाद तरला । बिभीषण मुक्त जाला ॥१॥
ऐसा कीर्तनमहिमा । गनिका नेली निजधामा ॥२॥
तारिले वानर असुर । कीर्तनीं पावन चराचर ॥३॥
गाई गोपाळ सवंगडे । कीर्तनीं तरले वाडेंकोडें ॥४॥
अजामेळ उद्धरिला । कीर्तनीं आल्हाद भला ॥५॥
एका जनार्दनीं कीर्तन । कली कल्मष नाशीं क्षण ॥६॥
१३९९
कीर्तन श्रेष्ठ कलियुगीं सेवा । तरले पातकी ते देवा ॥१॥
वाल्हा तारिला कीर्तनीं । पावन जाला त्रिभुवनीं ॥२॥
गणिका कीर्तनें तरली । मोक्षधामा ती नेली ॥३॥
अजामेळ चोखा महार । कीर्तनीं तरले अपार ॥४॥
एका जनार्दनीं कीर्तन । तिन्हीं लोक जाले पावन ॥५॥
१४००
हरिकिर्तन नामोच्चर । जे नर करिती वारंवार । तया नाही संसार । ब्रह्मादि देव वंदिती ॥१॥
कीर्तनमहिमा नारदु । जाणतसे परमानंदु । जालासे सर्वां बंधु । देवा असुर मानवां ॥२॥
कीर्तनमहिमा परिक्षिती । जाणतसे परम प्रीती । अंतीं सायुज्यता मुक्ती । पावती झाली ॥३॥
कीर्तनमहिमा जाणें शुक । जाणती ते व्यासदिक । वाल्मिकादि सर्व सुख । कीर्तनें सरते ॥४॥
कीर्तनमहिमा जाणें प्रल्हादु । तोदियेला मायाकंदु । कोरडे कांष्ठी गोविंदु । प्रगटला ॥५॥
कीर्तनमहिमा जाणें बळी । याचक झाला वनमाळी । एका जनार्दनीं कली । कीर्तनें न पीडी ॥६॥
१४०१
अंतरशुद्धीचें कारण । वाचे करा हरिकीर्तन ॥१॥
देवा आवडी कैसी । धेनु धांवे वत्सा जैसी ॥२॥
कीर्तनीं तारिला गणिका । नामस्मरणें मोक्ष देखा ॥४॥
किर्तनीं तारिली गणिका । नामस्मरणें मोक्ष देखा ॥४॥
ऐशी कीर्तनाची गोडी । एका जनार्दनीं घाली उडी ॥५॥
१४०२
करितां कीर्तन श्रवण । अतर्मलाचें होत क्षालन ॥१॥
तुमचें कीर्तन पवित्र कथा । पावन होत श्रोता वक्ता ॥२॥
तुमचे कीर्तनीं आनंद । गातां तारले ध्रुव प्रल्हाद ॥३॥
कीर्तनाचा गजर होतां । यम काळ पळे सर्वथा ॥४॥
एका जनार्दनीं कीर्तन । तिन्हीं देव वंदिती चरण ॥५॥
१४०३
कीर्तनीं स्वधर्म वाढे । कीर्तनीं जोडे चित्तशुद्धी ॥१॥
ऐसा महिमा कीर्तनाचा । शुक सांगे परिक्षिती साचा ॥२॥
होती पावन अधम जन । करितां कीर्तन कलियुगीं ॥३॥
एका त्याचा दासानुदास । जाती कीर्तनास आवडी जे ॥४॥
१४०४
हरिकीर्तनें चित्त शुद्ध । जाय भेद निरसुनीं ॥१॥
कामक्रोध पळती दुरी । होत भोंवरी महापापा ॥२॥
गजरें हरिचें कीर्तन । पशु पक्षी होती पावन ॥३॥
स्त्री पुरुष अधिकार । कीर्तन सार कलियुगीं ॥४॥
एका जनार्दनीं उपाय । तरावया भवनदीसी ॥५॥
१४०५
तरले तरती भरंवसा । कीर्तनमहिमा हा ऐसा ॥१॥
म्हनोनियां हरीचे दास । कीर्तन करिती सावकाश ॥२॥
एका जनार्दनीं कीर्तन । आनंदें होती तें पावन ॥३॥
१४०६
धन्य धन्य तें शरीर । जेथें कथा निरंतर ॥१॥
गुण गाती भगवंतांचे । तेचि जाणावें दैवाचे ॥२॥
स्वयें बोलिले जगज्जीवन । थोर कलियुगीं कीर्तन ॥३॥
एका जनार्दनीं भले । हरिभक्तीनें उद्धरीले ॥४॥
१४०७
कीर्तनाचें थोर सुख । यदुनायक राहे उभा ॥१॥
भाळे भोळे घेती नाम । करिती आराम कीर्तन ॥२॥
नाना साधनांचे वोढी । न लगे सांकडी सोसाव्या ॥३॥
एका जनार्दनीं सोपें बहू । कीर्तनीं पाहे देवातें ॥४॥
१४०८
धन्य भाग्याचे जन इहलोकीं । कीर्तनें जाले सुखी कृतकृत्य ॥१॥
पातकी घातकी यासी सोपा पंथ । कीर्तन तरती कलीमाजी ॥२॥
योगयोग व्रत तप कल्पकोडी । कीर्तन श्रवण गोडी तेथें नाहीं ॥३॥
वेदशास्त्र पुराण श्रुतीचें आनुमोदन । करा रे कीर्तन कलीमाजीं ॥४॥
एका जनार्दनीं आल्हादें कीर्तन । करितां श्रोते वक्तें जाण पावन होती ॥५॥
१४०९
तुमचें चरित्र श्रवण । आवडी करुं तें कीर्तन ॥१॥
संसार पुसोनियां वाव । निजपद देशी ठाव ॥२॥
स्वभावें कीर्तन करितां । एवढा लाभ ये हातां ॥३॥
एका जनार्दनीं कीर्तनं । होती पातकी पावन ॥४॥
१४१०
आवडी करितां हरिकीर्तन । हृदयीं प्रगटे जनार्दन ॥१॥
थोर कीर्तनाचें सुख । स्वयें तिष्ठेक आपण देख ॥२॥
घात आलिया निवारी । चक्र गदा घेउनी करीं ॥३॥
कीर्तनीं होऊनी सादर । एका जनार्दनीं तत्पर ॥४॥