१८४१
जनार्दनें माझें केलें असे हित । दाविला देहातीत देव मज ॥१॥
नाठवे भाव अभावना तें कांहीं । स्वर्ग मोक्षनाहीं चाड आम्हां ॥२॥
देहांचें देहत्व देहपण गेलें । एका जनार्दनीं केलें विदेहत्व ॥३॥
१८४२
धन्य गुरु जनार्दन । स्वानंदाचें जें निधान ॥१॥
तेणें केला हा उपकार । दावियेलेंक परात्पर ॥२॥
त्याच्या कृपें करुनि जाण । प्राप्त झालें ब्रह्माज्ञान ॥३॥
एका जनार्दन सदगुरु । जनार्दन माझा पैं आधारु ॥४॥
१८४३
माझी जनार्दन माउली । प्रेमपान्हा पान्हावली ॥१॥
तीच नित्य मज सांभाळी रात्रंदिवस सर्वकाळीं ॥२॥
आठवितों वेळोवेळां माझा तिजलागीं कळवळा ॥३॥
एका जनार्दनीं बाळ । माता रक्षीं पैं स्नेहाळ ॥४॥
१८४४
वेद तो आम्हां जनार्दन । शास्त्र तें आम्हां जनार्दन । पुराण जनार्दन । सर्वभावें ॥१॥
सुख जनार्दन । दुःख जनार्दन । कर्म धर्म जनार्दन । सर्वभावें ॥२॥
योग जनार्दन । याग जनार्दन । पाप आणि पुण्य । तेंही जनार्दन ॥३॥
यापरे सर्वस्व अर्पी जनार्दन । एका जनार्दनीं साधे भजन ॥४॥
१८४५
आमुचा आचार आमुचा विचार । सर्वभावें निर्धार जनार्दन ॥१॥
आमुचा दानधर्म यज्ञ तें हवनक । सर्व जनार्दन एकरुप ॥२॥
आमुचा योगयाग तप तीर्थाटन । सर्व जनार्दन रुप असे ॥३॥
आमुचें आसन मुद्रा जनार्दन । एका जनार्दन भजन हेंचि खरें ॥४॥
१८४६
स्वजनीं जनार्दन विजनीं जनार्दन । जीव तो जनार्दन जीवनकळा ॥१॥
जनक जनार्दन जननी जनार्दन । जन तो जनार्दन होऊनी ठेला ॥२॥
भाव जनार्दन स्वभाव जनार्दन । देव जनार्दन जेथें तेथें ॥३॥
एका जनार्दनीं आकळे जनार्दन । एका जनार्दन निश्चळ तेथें ॥४॥
१८४७
आम्हां जप जनार्दन तप जनार्दन । स्वरुप जनार्दन जनीं वनीं ॥१॥
आम्हां कर्म जनार्दन धर्म जनार्दन । ब्रह्मा जनार्दन जन सहित ॥२॥
आम्हां योग जनार्दन याग जनार्दन । भोग जनार्दन अहर्निशी ॥३॥
आम्हां ध्येय जनार्दन ध्यान जनार्दन । एका जनार्दन ज्ञानरुप ॥४॥
१८४८
दुरवरी वोझें वाहिलासे भार । आतां वेरझार खुंटलीसे ॥१॥
माझिया पैं मनें मानिला विश्वास । दृढभावें आस धरियेली ॥२॥
सांपडला मार्ग उत्तमाउत्तम । गेलें कर्म धर्म पारुषोनी ॥३॥
एका जनार्दनीं पाहतां निश्चित । निवारली भ्रांति देहा देव ॥४॥
१८४९
शांती क्षमा दया ज्ञानविज्ञान । निरसले जाण भेदाभेद ॥१॥
यापरतें सुलभ आम्हां एक नाम । मोक्ष मुक्ति धाम फोलकट ॥२॥
न करुं सायास ब्रह्माज्ञान आटी । योगाची कसवटीं वायां तप ॥३॥
एका जनार्दनीं एक जनार्दनीं । जनींवनीं संपुर्ण भरलासे ॥४॥
१८५०
पावलों प्रसाद । अवघा निरसला भेद ॥१॥
द्वैताद्वैत दुर ठेलें । एकपणें एक देखिलें ॥२॥
जन वन समान दोन्हीं । जनार्दन एकपणीं ॥३॥
एका जनार्दनीं लडिवाळ । म्हणोनि करावा सांभाळ ॥४॥
१८५१
माथां ठेवोनियां पाव । माझा देहींच केला दीव ॥१॥
नवलाव पायाचा मी केला । माझा देहींचे देवपणा नेला ॥२॥
पायींपराक्रम पंचानन । पायीं निरसला देह अभिमान ॥३॥
पायीं देहासी पाहें ठावो । पायीं देहचि केला वावो ॥४॥
नवल पायाचा हा भावों । पायीं निरेचि देहीं देवो ॥५॥
एका जनार्दनाच्या पायीं । देह विदेह दोन्हीं नाहीं ॥६॥
१८५२
अभिनव सांगतां विस्मयो दाटला । देहींच भासला देव माझ्या ॥१॥
नवल कृपेंचें विंदान कैसें । जनार्दनें सरसें केलें मज ॥२॥
साधनाची आटी न करितां गोष्टी । हृदयसंपुष्टीं दाविला देव ॥३॥
एका जनार्दनीं एकपणें शरण । नवळे महिमान कांहींमज ॥४॥
१८५३
तळीं पृथ्वीं वरी गगन । पाहतां अवघेंचि समान ॥१॥
रिता ठाव नाहीं कोठें । जगीं परब्रह्मा प्रगटे ॥२॥
स्थावर जंगम पहातां । अवघा भरला तत्त्वतां ॥३॥
भरुनीउरला दिसे । एका जनार्दनी हृदयीं वसे ॥४॥
१८५४
सहा चार अठरा बारा जे वर्णिती । चौदांची तों गति कुठित गे माय ॥१॥
पांचासी न कळे सात पैं भांडती । आठांची तो गति कुंठित जाली गे माय ॥२॥
नवल मौनावलें दशम स्थिरावलें । एका दशें धरिलें हृदयीं गे माय ॥३॥
द्वादशा पोटीं त्रयोदशा होटीं । एका जनार्दनाचे दृष्टी उभा गे माये ॥४॥
१८५५
पंधरा भागले सोळांसी न कळे । सतरा वेडावले न कळे माय ॥१॥
एकुणवीस भले विसांतें पुसती । तयांसी ती गति न कळे गे माय ॥२॥
एकवीस वेगळे विसीं मुराले । तयांचे तयां न कळे गे माय ॥३॥
तेवीस चोवीस वर्तें जगाकारीं । एका जनार्दनीं पंचविसावा हृदयीं गे माय ॥४॥
१८५६
एक ते एक एकासी कळेना । उगेचि कल्पना घेतीं वेडे ॥१॥
एकवांचुनी नाहीं एक सर्वां ठायीं । एकचि हृदयीं पुरें बापा ॥२॥
एकातें आवडी धरितां प्रेमें पोटीं । दुजा ठाव सृष्टीं कोठें असे ॥३॥
एका जनार्दनीं एकाची आवडी । एकपणें गोडी एक जाणें ॥४॥
१८५७
एक दोन असे करिती विचार । एकाचें अंतर एका न कळें ॥१॥
दोन ऐसें एक सर्वा ठायीं वसे । योगियां न दिसे एक दोन ॥२॥
जयासाठीं सर्व करिती आटाआटी । एक दोन सृष्टी भरलेसे ॥३॥
एका जनार्दनीं एक दोन वेळां । जनार्दनीं कळातीत जाणें ॥४॥
१८५८
कैंचें सुख कैंचें दुःख । कैंचा बंध कैंचा मोक्ष ॥१॥
कैंचा देव कैंचा भक्त । कैंचा शांत कैंचा अशांत ॥२॥
कैंचे शास्त्र कैंचा वेद । कैंची बुद्धि कैंचा बोधा ॥३॥
जन नोहें जनार्दन । एका जनार्दनीं भजन ॥४॥
१८५९
अवघेंचि त्रैलोक्य आनंदाचे आतां । चरणीं जगन्नाथा चित्त ठेलें ॥१॥
माय जगन्नाथ बाप जगन्नाथ । अनाथांचा नाथ जनार्दन ॥२॥
एका जनार्दनीं एकपणें उभा । चैतन्याची शोभा शोभलीसे ॥३॥
१८६०
नेणें मंत्र तंत्र बीजाचा पसारा । जनार्दन सोईरा घडला मज ॥१॥
भक्ति ज्ञान विरक्ति नेणें पैं सर्वथा । मोह ममता चिंता कांहीं नेणें ॥२॥
योगयाग कसवटी कांहीं नेणों आटी । सेव देखों सृष्टी जनार्दन ॥३॥
काया वाचा मन ठेविलें चरणीं । एका जनार्दनीं सर्वभावें ॥४॥