२१२१
पांहता पाहता वेधलेंसे मन । तेणें समाधान जीवशिवां ॥१॥
जीवांचें जीवन मनाचें मोहन । वाचेसी मौन्य सदा पडे ॥२॥
परादिकां ज्याचा न कळेचि अंत । सर्व गुणातीत भेदरहित ॥३॥
एका जनार्दनीं त्रिगुण परता । ओतप्रोत सर्वथा भरलासे ॥४॥
२१२२
जय विश्वव्यापका विश्वमुर्ति वंदन । वर्णितां थकलें सहा अठराजण ।
मुनिजन धुंडती साधिती साधन । नव्हे दरुशन तयांसी ॥१॥
तो तूं लाघवा सुत्रधारी । करिसी गोकुळामाजीं चोरी ।
धरितां न सांपडसी निर्धारी । आगमनिगमां सरी न पवेची ॥२॥
न कळे न कळे कवणा महिमान । शेषादिक श्रमले जाहले आसन्न ।
शरण एका जनार्दन । काया वाचा मन दृढेंसी ॥३॥
२१२३
व्यापका हा जनार्दन । जगाची भरला संपूर्ण ॥१॥
मागें पुढें आहे उभा । काय वानुं त्याची शोभा ॥२॥
भरुनी उरला । सर्वांठायीं तो संचला ॥३॥
शरण एक जनार्दनीं । व्यापक तो जनीं वनीं ॥४॥
२१२४
काय वानुं हरिचा महिमा । आगमानिगमां अतर्क्य ॥१॥
वेदशास्त्रें शिणोनि ठेलीं । पुराणें निवांत राहिलीं ॥२॥
दरुशनें तटस्थ होऊन । धरुनी ठेलीं तीं मौन ॥३॥
श्रुती अनुवादा जो नये । त्यासी एका जर्नादनीं ध्याये ॥४॥
२१२५
दीपकळिकेमाजीं कळा । तैसा परब्रह्मा पुतळा ॥१॥
असोनियां नसे जगीं । जैसा प्राणवायु संगीं ॥२॥
करवी खेळवी नाना खेळा । परी आपण अलिप्त सकळां ॥३॥
एका जनार्दनीं सुत्रधारी । खेळ खेळोनी अलिप्त निर्धारी ॥४॥
२१२६
आमुची तो एवढी आस । होऊं दास हरीचे ॥१॥
मना मागें न जाऊं देखा । सांपडला शिक्का उत्तम ॥२॥
त्रैलोक्याचा धनीं देव । आम्हा भेव नाहीं कोठें ॥३॥
जाहलों बळिये शिरोमणी । एका चरणीं जनार्दनाचें ॥४॥
२१२७
कोणासवें आमुचें काय काज । पंढरीराज कैवारी ॥१॥
उभा राहे मागें पुढें । निवारी सांकडेंक भक्तांचें ॥२॥
आघात घात निवारी । पीतांबरी करी छाया ॥३॥
ऐसा अनुभव मज यावा । धांवे राया पंढरीच्या ॥४॥
एका जनार्दनीं भाव । धरिलिया धांवे देव ॥५॥
२१२८
लेकुरें खेळतीं वो साचें । मायबाप प्रेमें नाचे ॥१॥
तैसा हेत पांडुरंगीं । धरितां उणें काय जगीं ॥२॥
जैसा जैसा छंद त्याचा । पुरवणें लागें साचा ॥३॥
एका जनार्दनाचा बाळ । कौतुकें खेळतसें खेळ ॥४॥
२१२९
टाळमृदंग मोहरी । नौबद वाजे नानापरी ॥१॥
घण घणाणा घंटा वाजे । घण घणाना घंटा वाजे ॥२॥
उपासना याचे पायीं । अवघी माझी विठाबाई ॥३॥
एका जनार्दनीं भाव । अवघा माझा पंढरीराव ॥४॥
२१३०
व्यापक जनार्दनीं व्यापूनि राहिला । अखंड भरला ह्रुदयसंपुटीं ॥१॥
पाहतां पाहणें परतें गेलें दुरी । अवघा चराचरीं जनार्दन ॥२॥
व्यापक व्यापला अक्षयी संचला । भरूनी उरला जळीं स्थळीं ॥३॥
एका जनार्दनीं रिता नाहीं ठाव । अवघा देहीं देव जनार्दन ॥४॥
२१३१
भोळ्या भाविकांसी देख । अवघा एक विठ्ठल ॥१॥
दुजा नाहीं आन कोण्ही । पाहतां तिहीं त्रिभुवनीं ॥२॥
जन्ममरणाचें सांकडें । नाहीं कोडें मुक्तीचें ॥३॥
मोक्ष तो उभा जोडोनी हात । एका जनार्दनीं तिष्ठत ॥४॥
२१३२
एकप्णें असें सर्वाठायीं वसे । योगी ज्या ध्यातसे हृदयकमळी ॥१॥
तें रूप साजिरें पाहतां गोजिरें । मन तेथें मुरे पाहतां पाहतां ॥२॥
खुंटली भावना तुटली वासना । साधनें तीं नाना हारपली. ॥३॥
संकल्प विकल्प मुळींच उडाला । एका जनार्दनीं धाला एकपणें ॥४॥