श्री वेंकटेश विजय

वेदव्यासांनी भविष्योत्तर पुराणात वेंकटगिरीचा महिमा सांगितला आहे. या कलियुगात जे कोणी त्यांची भक्ती करतात, त्यांच्या सर्व इच्छा पूर्ण होतात.


श्लोक ३५ वा

मत्कथाश्रवणे श्रद्धा मदनुध्यानमुद्धव ।

सर्वलाभोपहरणं दास्येनात्मनिवेदनम् ॥३५॥

दृढ आस्तिक्यें समाधान । शुद्ध श्रद्धा त्या नांव जाण ।

भावार्थें न डंडळी मन । कथाश्रवण सादरें ॥३६॥

वक्त्याच्या वचनापाशीं । जडूनि घाली कानामनासी ।

श्रवणार्थ वाढवी बुद्धीसी । विकिला कथेसी भावार्थें ॥३७॥

जेवीं दुधालागीं मांजर । संधी पहावया सादर ।

तेवीं सेवावया कथासार । निरंतर उल्हासु ॥३८॥

जडित कुंडलेंमंडित कान । तें श्रवणासी नोहे मंडण ।

श्रवणासी श्रवण भूषण । श्रवणें श्रवण सार्थक ॥३९॥

जरी स्वयें झाला व्याख्याता । पुराणपठणें पुरता ।

तरी साधुमुखें हरिकथा । ऐके सादरता अतिप्रीतीं ॥१२४०॥

श्रवणें श्रवणार्थीं सावधान । तोचि अर्थ करी मनन ।

संपल्या कथाव्याख्यान । मनीं मनन संपेना ॥४१॥

ऐसें ठसावल्या मनन । सहजेंचि लागे माझें ध्यान ।

सगुण अथवा निर्गुण । आवडी प्रमाण ध्यानासी ॥४२॥

तेथ ध्येय ध्यान ध्याता । तिहींसी एकी गांठी नसतां ।

तंवचिवरी ध्यानावस्था । जाण तत्त्वतां उद्धवा ॥४३॥

ज्याच्या जीवीं ध्यानाची आवडी । ज्याच्या मनासी माझी गोडी ।

उद्धवा हे तैंचि जोडे जोडी । जैं जन्मकोडी निजभाग्यें ॥४४॥

निष्काम करोनियां मन । जन्मजन्मांतरीं साधन ।

केलें असेल तैं माझे ध्यान । विश्वासें जाण दृढ लागे ॥४५॥

दृढ लागल्या माझें ध्यान । अनन्यभावें माझें भजन ।

सर्व पदार्थेंसीं जाण । आत्मसमर्पण मज करी ॥४६॥

वैदिक लौकिक दैहिक । या क्रियांचे लाभ देख ।

जरी झाल्या अलोकिक । भक्त भाविक तैं नेघे ॥४७॥

वैदिक लाभ दिव्य सामग्री । स्वर्गादि सत्यलोकवरी ।

भक्त तेंही हातीं न धरी । भजन सुखें करी संतुष्ट ॥४८॥

लौकिक लाभाची श्रेणी । कल्पतरु कामधेनु चिंतामणी ।

भक्त अर्पीं कृष्णार्पणीं । हरिभजनीं संतुष्ट ॥४९॥

दैहिक लाभाची थोरी । गजान्तलक्ष्मी आल्या घरीं ।

भक्त कृष्णार्पण करी । भजन सुखें करी संतुष्ट ॥१२५०॥

आविरिंच्यादि लाभ जाण । सर्वही मानोनियां गौण ।

माझे भक्तीसी विकिला प्राण । सर्व समर्पण मज करी ॥५१॥

जेणें सेवेसी विकिला प्राण । तो वृथा जावों नेदी अर्ध क्षण ।

माझी कथा माझें ध्यान । महोत्साहो जाण माझाचि ॥५२॥