एकाक्षरमंत्रमाहात्म्य
(भुजंगप्रयात)
विधाता वदे व्यास वेदार्थ कर्त्या ।
तुला साह्य व्हावें त्वरें इष्ट कार्या ॥
म्हणूनी अधीं त्वां गणाधीश मंत्र ।
जपूनी कृपा हो वरें तूं सुपात्र ॥१॥
गणाधीश ईशास आहेत मंत्र ।
परी त्यांत ते सात कोटीच मात्र ॥
मला माहिती जे असे वेदव्यासां ।
त्वरें साध्य होण्यास ते कष्ट आतां ॥२॥
तसे शंकराही असे मंत्र ज्ञात ।
तयांमाजि ऐसे महामंत्र त्यांत ॥
सहाअक्षरी नी तशी एक संख्या ।
असे अक्षरांची वदे त्याचि आख्या ॥३॥
अशा दोन मंत्रांमधें सर्वसिद्धी ।
तया व्यास वा या वदे तत्त्वबुद्धी ॥
गणेशास जे सेविती नित्य भक्त ।
त्वरें पावती ते सख्या जीवमुक्त ॥४॥
असे भक्त ते पूज्य देवास होती ।
तयां प्राप्त सिद्धी बरें तूर्ण होती ॥
तया इष्ट कार्यास सामर्थ्य येतें ।
भृगू सांगती सोमकांता असें तें ॥५॥
जया नाहिं भक्ती गणेशप्रभूची ।
तयाच्या मुखाला नको पाहणेची ॥
तया पाहतां विघ्न येतें सदैव ।
वदे व्यास यांना असें ब्रह्मदेव ॥६॥
(साकी)
गणेशभक्तां दर्शन घेतां विघ्न निवारण होतें ।
यास्तव ब्रह्मा एकाक्षरिचा उपदेशीं मंत्रातें ॥७॥
॥धृ०॥ सुन सुन व्यासा कीं । मंत्र असें पावन कीं ।
या मंत्राचा प्रभाव ऐसा इच्छित सिद्धिस जातें ।
अनुष्ठान हें कसें करावें कथितों तुजला मी तें ॥८॥
(गीति)
प्रातर्विधि सारुनियां स्नान करावें सदा शुची व्हावें ।
धौत अशा वसनासी, नेसुन नंतर कुशासनिं बसावें ॥९॥
प्राणायाम करावा न्यासासह त्या गणेशमूर्तीस ।
ध्याउन मानसपूजा, प्रसन्न करणें स्वकार्यपूर्तीस ॥१०॥
संकल्पूनी आधीं, एणेपरि तूं करीं पुरश्चरण ।
ऐसें वदून व्यासां उपदेशी शुभदिनीं सती-रमण ॥११॥
एकाक्षरि मंत्राची, दीक्षा दिधली गणेश नामाची ।
एकान्त स्थल पाहून, जय करणें स्वस्थचित्त नेमेंची ॥१२॥
नास्तिक निर्दय तैसे, दुर्वृत्तीं शठ असा मनुष्यास ।
उपदेश नको देऊं, हे व्यासा, सांगतों तुला खास ॥१३॥
ज्याच्या मनांत भक्ती, उदित असे त्यासि देईं मंत्रास ।
आचार योग्य ज्याचा, करुणार्णव शांतचित्त मनुजास ॥१४॥
जो नर अपात्र आहे, दीक्षा देतां तयास नरकास ।
पूर्वी पुढील दश-दश, घालवितो सत्य जाण वंशास ॥१५॥
जो कोणी मानव तो, भक्तिपुरस्सर गणेशपूजाही ।
करितांच प्राप्त होती, ज्ञान तशी संतति नि संपद हीं ॥१६॥
यापरि सर्व सुखें हीं, उपभोगी नर भवार्णवीं तरतो ।
अंतीं मोक्षपदाला, मिळवुन कीर्तीस धन्य तो होतो ॥१७॥