हरिभक्त शोभायमान । हरिचरणी आवडी गहन । नित्य नवीन प्रेमें हरिदर्शन । तेणें हरिसमान स्वयें झाले ॥७७॥

कीटकी भयें ध्यातां भृंगीसी । तद्रूपता बाणली तियेसी । मां जे जीवें भावें भजती हरीसी । ते हरिपासीं स्वयेचीं येंती ॥७८॥

भजनें पावले हरिरुपासी । ह्नणोनी झाले वैकुंठवासी । यालाईं त्यांच्या स्वरुपासी । परीक्षितीपासी शुक सांगे ॥७९॥

वैकुंठवासी भक्तजन घनश्याम राजीवलोचन । गंभीरगिरा प्रसन्नवदन । शोभायमान निजतेजें ॥८०॥

मुकुटकुंडलें मेखला । गळा आपाद रुळे वनमाळा । कासे कसिला सोनसळा । जेवीं मेघमंडळामाजी वीज ॥८१॥

आजानुबाहु भुजा चारी । बाहुअंगदे अतिसाजरी । जडितमुद्रिका बानल्या करी । वीरककणावरी मणिमुद्रा ॥८२॥

सांवळी कमलमृणालें । तैसें मस्तकीचे केश कुरले । कुंकुमांकित करचरणतळें । लाजिली प्रवाळें अधररंगें ॥८३॥

ललाटी तिलक पिंवळा । आपादलं वनमाळा । वैजयंती रुळे गळां । घनसांवळा घवघवित ॥८४॥

ज्यांची वदतां सुंदरता । तंव ते पावले हरिस्वरुपता । त्याहुनीयां सुंदरत्व आतां । बोलें बोलतां सलज्ज ॥८५॥

नवल त्यांची सुकुमारता । चंद्रकर खुपती लागतां । सेजेमाजी निजोजातां । गगनाची शून्यता सले त्यांसी ॥८६॥

त्यांचिया अंगप्रभा । लाजोनी सूर्य द्वारा पैं उभा । ज्यांचिया निजतेजशोभा । हिरण्यगर्भा प्रकाश असे ॥८७॥

ऐसें सुंदर आणि सुकुमार । निजभजनें भगवत्पर । वैकुंठवासी अपार । हरिकिंकर विमानस्थ ते ॥८८॥

पूर्णचंद्रप्रभेसमान । निजपुण्यें झळके विमान । ऐसे विमाणीं बैसोनि जाण । हरिसी आपण क्रीडती स्वयें ॥८९॥