ऐसें ऐकतां हरिगुण । रमा झाली स्वानंदें पूर्ण । तेही संतोषोनी आपण । अगाध त्याचे गुण गाऊं लागली ॥८॥

ऐकतां हरिनामगुणकीर्ति । ज्यासी उल्हास नुपजे चित्ती । तो परम अभाग्य त्रिजगतीं । जाण परीक्षिती निश्चित तूं ॥९॥

मी हरीचें निजअर्धांग । ह्नणें परी नदेखें अंगसंग । सांग नाहीं ह्नणती श्रीरंग ॥ व्यापुनी सर्वांगे वर्तवीमते ॥१०॥

माझें लावण्यसमर्थपण गुण । रमा आणि रमारमण । अवघे श्रीहरिनारायण । माझें व्रतें मीपण तयाचेनी ॥११॥

त्यातें मी मानीं आपुला कांत । तंव मीपण नुरे त्याआंत । मज सबाह्य श्रीभगवंत । असे वर्तत निजानंदें तो ॥१२॥

आतां त्याची कीर्ति गावी कैसी । तंव वाच्य वाचक हषीकेशी । यास्थिती करितां कीर्तनासी । कीर्तिवंतासी निजलाभ होय ॥१३॥

देवा तूं सर्वभूतनिवासी । ह्नणतां भूतमात्रा नातळासी । भूतें भूतात्मा तूंच होसी । नमो हषीकेशी परमात्मया ॥१४॥