ईश्वरे तदधीनेषु बालिशेषु द्विषत्सु च ।
प्रेममत्रीकृपोपक्षा यः करोति स मध्यमः ॥४६॥
ईश्वर मानी उत्तमोत्तम । तद्भक्त मानी मध्यम ।
अज्ञान ते मानो अधम । द्वेषी ते परम पापी मानी ॥६५०॥
ईश्वरीं ’प्रेम’ पवित्र । भक्तांसी ’मैत्री’ मात्र ।
अज्ञानी तो कृपापात्र । ’उपेक्षा निरंतर द्वेषियांची ॥५१॥
हे मध्यम भक्तांची भक्ती । राया जाण ऐशिया रीतीं ।;
आतां ’प्राकृत’ भक्तांची स्थिती । तेही तुजप्रती सांगेन ॥५२॥