श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ७ वा

इत्थं कर्मगतीर्गच्छन् बह्वभद्रवहाः पुमान् ।

आभूतसंप्लवात्सर्गप्रलयावश्र्नुतेऽवशः ॥७॥

होता पूर्णत्वें जो स्वतंत्र । तो झाला कर्मपरतंत्र ।

नानाकर्मगतिपात्र । दुःखसुखक्षेत्र सदा वाहे ॥४४॥

मानोनि विषयांचें सुख । देखतदेखतां घेतलें विख ।

त्याचें अगणित असुख । जन्मकोटी दुःख सोशिताम न सरे ॥४५॥

दुःखावरी दुःखांचे आवर्त । मोहशोकांचे गर्ती पडत ।

अतियातनेमाजीं बुडत । सदा उकडत काळाग्नीं ॥४६॥

ऐसे सोशितां दुःखशोक । पुढें अवचितां एकाएक ।

महाप्रळयाचा भडका देख । निकट सन्मुख अंगीं वाजे ॥४७॥

तेथें मागें न वचे काढिला पावो । पुढें निघावया नाहीं वावो ।

निजकर्में बांधिला पहा वो । प्रळयाचा घावो मस्तकीं वाजे ॥४८॥

उत्पत्तिस्थितिप्रकरण । तुज सांगितलें संपूर्ण ।

आतां प्रळयाचें लक्षण । सावधान अवधारीं ॥४९॥;