श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ४४ वा

परोक्षवादो वेदोऽयं बालानामनुशासनम् ।

कर्ममोक्षाय कर्माणि विधत्ते ह्यगदं यथा ॥४४॥

जेवीं रोगु जावया निश्चित । बापु बाळा भेषज देत ।

तेथें साखर घाली हातांत । तत्सेवनार्थ प्रलोभें ॥७७४॥

तेवीं वेदांचा परोक्षवाद । सत्य मानिती बुद्धिमंद ।

कर्में छेदवी कर्मबाध । हा वेदानुवाद मुख्यत्वें ॥७७५॥

वेदु बोले स्वर्गादि फळ । तो प्रवृत्तिलोभ केवळ ।

परी कर्में छेदी कर्ममूळ । हें मुख्यत्वें फळ वेदोक्तीं ॥७७६॥

लोहाची बेडी पडली पायीं । ते तोडावया घणु आणिला पाहीं ।

तो घणुचि विकून खादला जिहीं । त्यांचें बंधन कहीं तुटेना ॥७७७॥

तेवीं कर्में छेदावें कर्मबंधन । तें कर्म वेंचिती विषयीं पूर्ण ।

त्यांचें कदा न तुटे भवबंधन । जन्ममरण सरेना ॥७७८॥

आम्ही स्वर्गफळा विरक्त । म्हणोनि नाचरे जो वेदोक्त ।

त्याचें ज्ञान जालें विपरीत । अति अनर्थ पावे तो ॥७७९॥