श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक १५ व १६ वा

ओमित्यादेशमादाय नत्वा तं सुरवन्दिनः ।

उर्वशीमप्सरःश्रेष्ठां पुरस्कृत्य दिवं ययुः ॥१५॥

इन्द्रायानम्य सदसि श्रृण्वतां त्रिदिवौकसाम् ।

ऊचुर्नारायणबलं शक्रस्तत्रास विस्मितः ॥१६॥

ऐकोनि नारायणवचन । मस्तकांबुजीं करूनियां नमन ।

उर्वशी पुढां सून । कामादि गण निघाले वेगीं ॥९४॥

नारायणांचे ऊरुस्पर्शी । उभी होती नारायणापाशीं ।

तेंचि नांव झालें तिसी । म्हणती 'उर्वशी' स्वर्गांगना ॥९५॥

ते देवांचे देवदूत । स्वर्गा पावले समस्त ।

मग शक्राचे सभेआंत । सांगती अद्भुत नारयणशक्ति ॥९६॥

तिहीं नारायणाचें चरित्र । सांगितलें अतिपवित्र ।

तेणें अवघेचि सुरवर । झाले थोर विस्मित पैं ॥९७॥

इंद्रें देखोनि उर्वशी । तिसी भुलला अहर्निशीं ।

बाहेर यावें सभेसी । हें वर्षानुवर्षी नाठवे ॥९८॥

हे प्रथमावतारवार्ता । जे कां नारायणाची कथा ।

पुढील अवतार आतां । नृपनाथा अवधारीं ॥९९॥

ऐक राया अतिअपूर्व । छळवादियां पूजा सर्व ।

करून दाखवी स्वयमेव । 'पूर्णानुभव' या नांव ॥२००॥

(आशंका) ॥भावें करितां भगवद्भजन । यापरी इंद्र करी विघ्न ।

नारायण चैतन्यघन । तेणें विघ्नें संपूर्ण पराभविलीं ॥१॥

मा बाळ्याभोळ्यां करितां भक्ति । ऐशीं विघ्नें जैं छळूं येती ।

तैं कदा नव्हे भगवत्प्राप्ति । ऐसा विकल्प चित्तीं झणीं धरिशी ॥२॥

ब्रह्मादिकां सर्व भूतां । भ्रुकुटिमात्रें जो नियंता ।

त्या भगवंतातें भजतां । विघ्नें सर्वथा बाधूं न शकती ॥३॥

ज्याचेनि इंद्रा इंद्रपण । तो भावें भजतां श्रीनारायण ।

भक्तांसी विघ्न करी कोण । हरि रक्षण निजभक्तां ॥४॥

इंद्रमुख कामादिक । विघ्नें छळिती सकळ लोक ।

त्यांचाही नारायण चाळक । तो भक्तांसी देख स्पर्शों नेदी ॥५॥

विघ्नांसी भुलविलें जेणें संपूर्ण । तो नित्य स्मरतां नारायण ।

आपधाकें विघ्नें पळतीं जाण । भक्तसंरक्षण हरिनामें ॥६॥

करावया निजभक्तकैवार । देवो धरी नानावतार ।

त्याच्या अवतारांचें चरित्र । अतिविचित्र अवधारीं ॥७॥