कृष्णवर्णं त्विषा कृष्णं, साङगोपाङगास्त्रपार्षदम् ।
यज्ञैः संकीर्तनप्रायैर्यजन्ति हि सुमेधसः ॥३२॥
कलियुगीं श्रीकृष्णदेवो । वर्णूं कृष्णवर्णप्रभावो ।
प्रभा इंद्रनीळकीळ-समुदावो । मूर्ती तशी पहा हो शोभायमान ॥४२॥
मूर्ति सर्वावयवीं साङग । वेणुविषाणादि उपांग ।
चारी भुजा पराक्रमी चांग । आयुधें अव्यंग शंखचक्रादिक ॥४३॥
पृष्ठभागीं निजपार्षद । नंदसुनंदादि सायुध ।
कलियुगीं प्रज्ञाप्रबुद्ध । यापरी गोविंद चिंतिती सदा ॥४४॥
मधुपर्कादिक विधान । साङग केलें जें पूजन ।
तेंही मानोनियां गौण । आवडे कीर्तन कलियुगीं कृष्णा ॥४५॥
नवल कैसें राजाधिराजा । कीर्तन तेचि महापूजा ।
ऐशी आवडी अधोक्षजा । कीर्तनें गरुडध्वजा उल्हासु सदा ॥४६॥
कीर्तन पढियें गोविंदा । यालागीं सन्मानी नारदा ।
तो कृष्णकीर्ती पढे सदा । नामानुवादा गर्जतु ॥४७॥
कीर्तन करितां नामानुवाद । संकटीं रक्षिला प्रल्हाद ।
कीर्तनें तुष्टे गोविंद । छेदी भवबंध दासांचा ॥४८॥
गजेंद्रें नामस्मरण । करितां पावला नारायण ।
त्याचें तोडोनि भवबंधन । निजधामा आपण स्वयें नेला ॥४९॥
अधमाधम अतिवोखटी । तोंडा रामु आला अवचटीं ।
ते गणिका कीं वैकुंठीं । कृष्णें नामासाठीं सरती केली ॥३५०॥
महादोषांचा मरगळा । अतिनष्ट अजामेळा ।
तोही नामें निर्मळ केला । प्रतापु आगळा नामाचा ॥५१॥
नामें विनटली गोविंदीं । ते संकटीं राखिली द्रौपदी ।
नाम तोडी आधिव्याधी । जाण त्रिशुद्धी दासांची ॥५२॥
अंतरशुद्धीचें कारण । मुख्यत्वें हरिकीर्तन ।
नामापरतें साधन । सर्वथा आन असेना ॥५३॥
कीर्तनीं हरीची आवडी कैशी । वत्सालागीं धेनु जैशी ।
कां न विसंबे जेवीं माशी । मोहळासी क्षणार्ध ॥५४॥
तेवीं नाम स्मरतया भक्ता । अतिशयें आवडी अच्युता ।
दासांची अणुमात्र अवस्था । निजांगें सर्वथा निवारी स्वयें ॥५५॥
यालागी हरिकीर्तनीं गोडी । जयासी लागली धडफुडी ।
त्यासी नाना साधनांच्या वोढी । सोसावया सांकडीं कारण नाहीं ॥५६॥
ज्यासी कीर्तनीं कथाकथनीं । चौगुण आल्हाद उपजे मनीं ।
तो उद्धरला सर्व साधनीं । पवित्र अवनी त्याचेनी ॥५७॥
एकचि जरी नाम वाचे । सदा वसे श्रीरामाचें ।
तरी पर्वत छेदोनि पापाचे । परमानंदाचें निजसुख पावे ॥५८॥
आवडीं करितां हरिकीर्तन । हृदयीं प्रगटे श्रीजनार्दन ।
त्याहोनि श्रेष्ठ साधन । सर्वथा आन असेना ॥५९॥
थोर कीर्तनाचें सुख । निष्ठा तुष्टे यदुनायक ।
कीर्तनें तरले असंख्य । साबडे लोक हरिनामें ॥३६०॥
यालागीं कीर्तनाहूनि थोर । आन साधन नाहीं सधर ।
मा कवण हेतू पामर । कीर्तन नर निंदिती ॥६१॥
एवं नामकीर्तनीं विमुख । ते स्वप्नींही न देखती सुख ।
कीर्तनद्वेषें मूर्ख । अतिदुःख भोगिती ॥६२॥
ज्यांचे हृदयीं द्वेषसंचार । जळो जळो त्याचा आचार ।
सर्व काळ द्वेषी नर । दुःख दुस्तर भोगिती ॥६३॥
कलियुगीं जे बुद्धिमंत । ते नामकीर्तनीं सदा निरत ।
गौरवूनि नाम स्मरत । हर्षयुक्त सप्रेम ॥६४॥;
नाना अवतार अतिगहन । त्यांत श्रीराम कां भगवान् कृष्ण ।
यांचें चरित्र अतिपावन । त्यांचें चरणवंदन सांगत ॥६५॥