श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ५ वा

तस्यां विभ्राजमानायां समृद्धायां महर्द्धिभिः ।

व्यचक्षतावितृप्ताक्षाः कृष्णमद्‍भुतदर्शनम् ॥५॥

कृष्णें अधिष्ठिली पुरी । कनककळसांचिया हारी ।

रत्नें जडिलीं नाना कुसरीं । तेज अंबरीं न समाये ॥५२॥

जे द्वारकेभीतरीं । कामधेनु घरोघरीं ।

कल्पद्रुमांचिया हारी । खेळणीं द्वारीं चिंतामणींचीं ॥५३॥

द्वारकाजननिवासियांसी । घरीं नवरत्‍नांचिया राशी ।

ऋद्धिसिद्धि करूनि दासी । हृषीकेशी नांदतु ॥५४॥

कृष्णरूपाचिया लालसे । डोळ्यां तेणें लाविलें पिसें ।

आवडी जाहले मोरपिसें । अतिडोळसें हरि‍अंगीं ॥५५॥

कैसी बरवेपणाची शोभा । पाहतां नयनीं निघती जिभा ।

रसाळपणें तो वालभा । उपनिषद्‌गाभा साकारला ॥५६॥

कृष्ण पहावया आवडी । होताहे देवांसी वरपडी ।

डोळ्यां थोर लागली गोडी । अर्ध घडी न विसंबती ॥५७॥

कृष्णरूपाचें कवतुक । पाहतां नयनां लागली भूक ।

अंतरीं निबिड दाटलें सुख । तरी अधिकाधिक भुकेले ॥५८॥

अवलोकितां श्रीकृष्णासी । दृष्टीसी दाटणी होतसे कैशी ।

मुंडपघसणी न्याहारासी । हृषीकेशी पहावया ॥५९॥

मागें पुढें श्रीकृष्णासी । देखणेनि वेढिलें चौंपाशीं ।

भाग्य उपजलें डोळ्यांसी । पूर्णपुरुषासी देखती ॥६०॥

श्रीकृष्ण घनमेघ सांवळा । निजात्मभावें पाहतां डोळां ।

सहजें श्यामता आली बुबुळा । कृष्णकळा ठसावली ॥६१॥

जो न कळेचि वेदविवंचना । योगियांच्या न ये ध्याना ।

त्या प्रत्यक्ष देखोनि कृष्णा । भाग्यगणना अपूर्व ॥६२॥

ऐसा देखोनियां श्रीहरी । देव सुमनांच्या शतधारीं ।

बहु वरुषले पै अंबरीं । राहोनि वरी विमानीं ॥६३॥