श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ७ वा

श्रीदेवा ऊचुः ।

नताः स्म ते नाथ पदारविन्दं बुद्धीन्द्रियप्राणमनोवचोभिः ।

यच्चिन्त्यतेऽन्तहृदि भावयुक्तैर्मुमुक्षुभिः कर्ममयोरुपाशात् ॥७॥

विवेकयुक्त प्राणधारणा । मनसा वाचा कर्मणा ।

नमस्कारु तुझिया चरणां । सच्चिद्धना श्रीकृष्णा ॥६७॥

इंद्रिय‍उपरमालागीं जाणा । सांडूनि विषयवासना ।

दश इंद्रियीं लागलों चरणां । नमन श्रीकृष्णा निजभावें ॥६८॥

विषयीं होऊनियां उदास । सांडोनि संसाराची आस ।

चरण चिंतिती तापस । कर्मपाश छेदावया ॥६९॥

ऐसे मुक्तीचिया वासना । मुमुक्षु चिंतिती चरणां ।

त्यांसी अर्धक्षण न येसी ध्याना । दृढ भावना करितांही ॥७०॥

ते प्रत्यक्ष तुझे चरण । आम्हांसी झालें जी दरुषण ।

देव आपुल्या भाग्या आपण । अतिस्तवन करिताति ॥७१॥

देखूनि सगुण स्वरूपासी । एवढी श्लाघ्यता कां म्हणसी ।

जें आलें आकारासी । तें निश्चियेंसी मायिक ॥७२॥

जैसे तुम्ही शरीरधारी । तैसाच मीही एकु शरीरी ।

त्या माझेनि दर्शनेंकरीं । तुम्ही कैशापरी तराल ॥७३॥

ऐसें न म्हणावें जी अनंता । तूं मायेचा नियंता ।

हेंही कळलें असे तत्वतां । समूळ कथा परियेसीं ॥७४॥