नाधुना तेऽखिलाधार देवकार्यावशेषितम् ।
कुलं च विप्रशापेन नष्टप्रायमभूदिदम् ॥२६॥
आतां पुढें येथ कांहीं । देवकार्य उरलें नाहीं ।
यादवकुळ म्हणसी तेंही । नष्टप्राय पाहीं उरलेंसे ॥५५॥
उठवणी आलें हतिरूं । कां पांख उपडिल्या पांखरूं ।
तैसा यादवांचा दळभारू । भूमिये भारु उरला असे ॥५६॥
निवणाचा फुटका डेरा । कां क्षयो लागल्या राजकुमरा ।
वणवा आहाळल्या अजगरा । यादववीरां ते दशा ॥५७॥
दारुण ब्राह्मणाचा शाप । नाशला वीर्यशौर्यप्रताप ।
गळाला वाढिवेचा दर्प । केवळ प्रेतरूप दिसताती ॥५८॥