गुणैर्गुणानुपादत्ते यथाकालं विमुञ्चति ।
न तेषु युज्यते योगी गोभिर्गा इव गोपतिः ॥५०॥
सूर्य काळें निजकिरणीं । रसेंसहित शोषी पाणी ।
तोचि वर्षाकाळीं वर्षोनी । निववी जनीं सहस्त्रधा ॥३३॥
सर्व शोषूनि घे किरणीं । तें शोषितें लक्षण नेणे कोणी ।
देतां मेघमुखें वर्षोनी । निववी अवनी जनेंसीं ॥३४॥
तैसीचि योगियाची परीं । अल्प ज्याचें अंगीकारी ।
त्याचे मनोरथ पूर्ण करी । सहस्त्र प्रकारी हितत्वें ॥३५॥
ज्यासी सेविती योगी आत्माराम । त्यांचे पुरती सकळ काम ।
अंतीं करोनियां निष्काम । विश्रामधाम आणिती ॥३६॥
एवं योगी आपुले योगबळें । विषयो सेविती इंद्रियमेळें ।
जे देती त्यांसी यथाकाळें । कृपाबळें निवविती ॥३७॥
त्यांसी विषयो देतां कां घेतां । आसक्ति नाहीं सर्वथा ।
रसु शोखूनि घेतां देतां । अलिप्त सविता तैसे ते ॥३८॥