एकदा जग्मतूस्तासामन्नार्थं तौ कुटुम्बिनौ ।
परितः कानने तस्मिन्नर्थिनौ चेरतूश्चिरम् ॥६२॥
एवं टणकीं जालीं बाळें । कुटुंब थोर थोरावलें ।
अन्न बहुसाल पाहिजे झालें । दोघे विव्हळें गृहधर्मे ॥८८॥
यापरी कुटुंबवत्सलें । पुत्रस्नेहें स्नेहाळें ।
दोघें जणें एके वेळे । अन्न बहुकाळें अर्थिती ॥८९॥
सहसा मिळेना अन्न । यालागीं हिंडती वनोपवन ।
बहुसाल श्रमतांही जाण । पूर्ण पोषण मिळेना ॥५९०॥
बहुसाल मेळवूनि चारा । दोघे जणें जाऊं घरा ।
मग आपुल्या लेंकुरां । नाना उपचारां प्रतिपाळूं ॥९१॥
ऐसऐसिया वासना । मेळवावया अन्ना ।
दोघेंजणें नाना स्थानां । वना उपवना हिंडती ॥९२॥