श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक १८ वा

नृत्यवादित्रगीतानि जुषन् ग्राम्याणि योषिताम् ।

आसां क्रीडनको वश्य ऋष्यशृङ्गो मृगीसुतः ॥१८॥

मधुर वीणागुणाक्वणित । ग्राम्य स्त्रियांचें गीत नृत्य ।

देखतां पुरुष वश्य होत । जैसें गळबंधस्थ वानर ॥६२॥

जो तपसांमाजीं जगजेठी । जो जन्मला मृगीच्या पोटीं ।

जो नेणे स्त्रियांची भेटीगोठी । न पाहे दृष्टीं योषिता ॥६३॥

तो ऋष्यश्रृंग स्त्रीदृष्टीं । वश्य जाहला उठाउठी ।

धांवे योषितांचे पाठोवाठीं । त्यांचे गोष्टीमाजी वर्ते ॥६४॥

गारुड्याचें वानर जैसें । स्त्रियांसंगें नाचे तैसें ।

प्रमदादृष्टीं जाहला पिसें । विवेकु मानसें विसरला ॥६५॥

विसरला तपाचा खटाटोपु । विसरला विभांडक बापु ।

विसरला ब्रह्मचर्यकृत संकल्पु । स्त्रियानुरूपु नाचतु ॥६६॥

स्त्रीबाधे एवढा बाधु । संसारी आणिक नाहीं गा सुबुद्धु ।

नको नको स्त्रियांचा विनोदु । दुःखसंबंधु सर्वांसी ॥६७॥

वारिलें नाइकावें ग्राम्य गीता । हे सत्य सत्य गा सर्वथा ।

तेथ हरिकीर्तन कथा । जाहल्या परमार्थतां ऐकावें ॥६८॥

रामनामें विवर्जित । ग्रामणीं बोलिजे तें ग्राम्य गीत ।

तें नाइकावें निश्चित । कवतुकें तेथ न वचावें ॥६९॥

मीन गुरु करणें । तेंही अवधारा लक्षणें ।

रसनेचेनि लोलुप्यपणें । जीवेंप्राणे जातसे ॥१७०॥