सन्तं समीपे रमणं रतिप्रदं वित्तप्रदं नित्यमिमं विहाय ।
अकामदं दुःखभयादिशोक मोहप्रदं तुच्छमहं भजेऽज्ञा ॥३०॥
संतपुरुषाची प्राप्ती । जवळी असतां नेणें आसक्ती ।
ज्यासी केलिया रती । कामनिवृत्ती तत्काळ ॥१९॥
काम निवर्तवूनि देख । अनिवार पुरवी नित्य सुख ।
चित्तदाता तोचि एक । अलोलिक पैं देणें ॥२२०॥
सकळ ऐश्वर्य निजपदेंसीं । संतोषोनि दे रतीसी ।
रमवूं जाणे नरनारींसीं । रमणु सर्वांसी तो एकु ॥२१॥
सांडोनि ऐसिया कांतासी । माझी मूढता पहा कैसी ।
नित्य अकामदा पुरुषासी । कामप्राप्तीसी भजिन्नलें ॥२२॥
आपुला पूर्ण न करवे काम । ते मज केवीं करिती निष्काम ।
त्यांचेनि संगें मोहभ्रम । दुःख परम पावलें ॥२३॥
त्यांचेनि सुख नेदवेच मातें । परी झाले दुःखाचेचि दाते ।
भयशोकआधिव्याधींतें । त्यांचेनि सांगातें पावलें ॥२४॥