तेषामभ्यवहारार्थं शालीन् रहसि पार्थिव ।

अवघ्नन्त्याः प्रकोष्ठस्थाश्चक्रुः शङ्खाः स्वनं महत् ॥६॥

ऐसें विचारूनि जाण । साळी कांडूं रिघे आपण ।

ते कंडणकाळींचे विंदान । चतुरलक्षण परियेसीं ॥९३॥

घावो घालितां कांडणा । उठी झणत्कार करकंकणा ।

तेणें नादें लाजोनि जाणा । विचारु मनामाजीं करी ॥९४॥