श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक १२ वा

आचार्योऽरणिराद्यः स्यादन्तेवास्युत्तरारणिः ।

तत्संधानं प्रवचनं विद्यासंधिः सुखावहः ॥१२॥

दों काष्ठांचिया घसणीं । अग्नि काढिला मंथोनि ।

तो काष्ठें काष्ठ जाळूनी । अग्नि अग्निपणीं प्रज्वळला ॥३९॥

तैसी ब्रह्मविद्या जाण । गुरुशिष्यसंवादमंथन ।

त्या मंथनाचें निरूपण । सावधान परियेसीं ॥३४०॥

येथ आचार्य आद्य अरणी । शिष्य तो झाला उत्तरारणी ।

उपदेश तो मंथास्थानीं । संवादमंथानीं मंथावे ॥४१॥

ये मंथनी जरी आळसु केला । तरी ज्ञानाग्नीचा अविर्भाव गेला ।

आपणिया आपण वंचला । थित्या मुकला साधना ॥४२॥

धरितां आळसाची मागी । येव्हडा अनर्थु वाजे अंगीं ।

आठही प्रहर शिणताति योगी । या योगालागीं साधावया ॥४३॥

निजस्वार्थालागीं सावधान । गुरुवचनाचें अनुसंधान ।

अविश्रम करितां मंथन । ब्रह्मज्ञान तैं प्रकटे ॥४४॥

प्रकटलें ब्रह्मज्ञान । उरों नेदी देहाचें भान ।

दृश्य द्रष्टा दर्शन । करी प्राशन तात्काळ ॥४५॥

कार्य कर्म आणि कर्ता । ज्ञान ज्ञेय आणि ज्ञाता ।

हें उरों नेदी सर्वथा । निजात्मता निजबोधें ॥४६॥

निजबोधें संसार-दुःख । निरसूनि दिधलें निजसुख ।

निजात्मसुखीं निःशेख । मायागुण देख नासिले ॥४७॥