सनकादय ऊचुः ।
गुणेष्वाविशते चेतो गुणाश्चेतसि च प्रभो ।
कथमन्योन्यसंत्यागो मुमुक्षोरतितितीर्षोः ॥१७॥
सनकादिक पुसत । विषयांच्या ठायीं चित्त ।
स्वभावें असे विषयासक्त । तें विषयीं सतत आवेशलें ॥७४॥
तैसेचि विषय पाहीं । प्रवेशले चित्ताच्या ठायीं ।
वासनारूपें जडले तेही । निघों कंहीं नेणती ॥७५॥
फळ काळ दोनी नाहीं । तरी तैंचे आंबे गोड पाहीं ।
ऐसे विषय चित्ताचे ठायीं । रिघाले कंहीं न निघती ॥७६॥
पर्णिली कांता माहेरा जाये । चित्तीं रिघाली दूरी न राहे ।
यापरी विषयो पाहें । जडला ठाये चित्तासी ॥७७॥
चित्त विषयो अन्योन्यत्यागू । मुमुक्षां केवीं घडे चांगू ।
ये उपायीं उपाययोगू । स्वामीनें साङ्गू सांगावा ॥७८॥