श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक २१ वा

इत्यहं मुनिभिः पृष्टस्तत्त्वजिज्ञासुभिस्तदा ।

यदवोचमहं तेभ्यस्तदुद्धव निबोध मे ॥२१॥

ब्रह्मयासी पुसिला जो प्रश्न । त्याचा तत्त्वार्थ जाणावया जाण ।

मज पुशिलें तिंहीं तूं कोण । अतिविचक्षण जिज्ञासू ॥४॥

त्यासी स्थूळ लिंग कारण । यावेगळी वस्तु चिद्धन ।

सांगावया प्रश्नखंडण । तीं श्लोकीं जाण म्यां केलें ॥५॥

करोनियां प्रश्नखंडण । नित्यानित्यविवेकज्ञान ।

त्यांसी म्यां सांगीतलें जाण । तेंचि निरूपण तूं ऐक ॥६॥

सनकादिकांसमान । उद्धवा तुज मी मानीं जाण ।

यालागीं त्यांचें ज्ञानकथन । ऐक सांगेन म्हणतसें ॥७॥

तें अतिश्रेष्ठ जुनाट ज्ञान । उद्धवा परिसें सावधान ।

ऐसें ऐकोनियां वचन । येरें मनाचे कान पसरले ॥८॥

देहद्वय सांडोनि मागें । उद्धव श्रवण झाला सर्वांगें ।

यालागीं स्वयें श्रीरंगें । गुह्य ज्ञान स्वांगें सांगीतलें ॥९॥

देवालयीं लागे रत्‍नखाणी । त्यांमाजीं सांपडला स्पर्शमणी ।

अमृत स्त्रवे त्यापासोनि । तैसा सभाग्यपणीं उद्धवू ॥३१०॥

सांगता श्रीमहाभागवता । श्रीकृष्णासारिखा वक्ता ।

त्याहीमाजी हंसगीतकथा । आदरें सांगता हरि झाला ॥११॥

सनकादिकांची जे प्राप्ती । ते दाटूनि उद्धवाचे हातीं ।

स्वयें देतसे श्रीपती । त्याचें भाग्य किती वर्णावें ॥१२॥

ब्रह्मरूप स्वयें वक्ता । तोही उपदेशी ब्रह्मकथा ।

गुरु ब्रह्मचि स्वभावतां । हे सभाग्यता उद्धवीं ॥१३॥

यालागीं निजभाग्यें भाग्यवंतू । जगीं उद्धवचि अतिविख्यातू ।

ज्यालागीं स्वयें जगन्नाथू । ज्ञानसमर्थू तुष्टला ॥१४॥