मय्यर्पितात्मनः सभ्य निरपेक्षस्य सर्वतः ।
मयाऽऽत्मना सुखं यत्तत् कुतः स्याद् विषयात्मनाम् ॥ १२ ॥
भक्ती निजसुखाची मातू । सांगावया उद्धवासी संबोधितू ।
भक्तिसुखालागीं भाग्यवंतू । तूंचि निश्चितू उद्धवा ॥८४॥
भक्तिसुखाचें भाग्य यासी । म्हणोनि सभ्य म्हणणें त्यासी ।
ऐसें पुरस्कारोनि उद्धवासी । भक्तिसुखासी देवो सांगे ॥८५॥
पावावया माझी स्वरूपप्राप्ती । इहलोकींची भोगासक्ती ।
निःशेष नातळे चित्तवृत्ती । जेवीं निजपती रजस्वला ॥८६॥
साधूनि माझिया अनुसंधाना । परलोक नातळे वासना ।
धिक्कारी पैं ब्रह्मसदना । इतर गणना कोण पुसे ॥८७॥
ऐशिया गा निरपेक्षता । माझेनि भजनें सप्रेमता ।
तेथ मी जाण स्वभावतां । प्रकटें तत्त्वतां निजरूपें ॥८८॥
मी प्रकटलों हें ऐसें । बोलणें तें आहाच दिसे ।
सदा मी हृदयींचि वसें । प्रकटलों दिसें निर्विकल्पें ॥८९॥
आभाळ गेलिया सविता । सहजेंचि दिसे आंतौता ।
तेवीं गेलिया विषयावस्था । मी स्वभावतां प्रकटचि ॥९०॥
एवं भक्ताचिया भावार्था । भावबळें मज प्रकटतां ।
तेव्हां भक्ताचिया चित्ता । विषयवार्ता स्फुरेना ॥९१॥
सांडूनि विषयावस्था । मद्रूपीं लागल्या चित्ता ।
भक्तासी होय मद्रूपता । स्वभावतां निजबोधें ॥९२॥
लोह एकांगें स्पर्शमणी । लागतां सर्वांग होय सुवर्णी ।
तेवीं मद्भक्त माझ्या ध्यानीं । चिद्रूपपणीं सर्वांग ॥९३॥
ते काळीं सहजसुख । भक्तांसी जें होय देख ।
त्यासी तुकावया तुक । कैंचें आणिक कांटाळें ॥९४॥
ज्या निजसुखाकारणें । सदाशिवू सेवी श्मशानें ।
ब्रह्मा तें सुख काय जाणे । त्याकारणें म्यां उपदेशिलें ॥९५॥
भक्तीं भोगितां माझें सुख । विसरले देहादि जन्मदुःख ।
विसरले ते तहानभूक । निजात्मसुख कोंदलें ॥९६॥
ऐशिया निजसुखाची गोडी । विषयी काय जाणती बापुडीं ।
वेंचितां लक्षालक्षकोडीं । त्या सुखाचा कवडी लाभेना ॥९७॥
धन धान्य पुत्र स्वजन । सर्वस्व वेंचितांही जाण ।
त्या सुखाचा रजःकण । विषयी जन न लभती ॥९८॥
हो कां सत्यलोकनिवासी । तेही न पावती त्या सुखासी ।
इतरांची कथा कायसी । मुख्य प्रजापतीसी हें सुख कैंचें ॥९९॥
मज निजात्म्याचे सुखप्राप्ती । सकळ इंद्रियें सुखरूप होती ।
त्या सुखाची सुखस्थिती । लोकांतरप्राप्ती कोट्यंशें न तुके ॥१००॥
निष्काम निर्लोभ निर्दंभ भजन । निर्मत्सर निरभिमान ।
ऐशिया मद्भक्तांसी जाण । माझें सुख संपूर्ण मी देतों ॥१॥
जे कां देशतः कालता । अनवच्छिन्न गा वस्तुतां ।
ऐशिया निजसुखाचे माथां । माझिया निजभक्तां रहिवासू ॥२॥