श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक २३ वा

कथं विना रोमहर्षं द्रवता चेतसा विना ।

विनानन्दाश्रुकलया शुध्येद् भक्त्या विनाऽऽशयः ॥ २३ ॥

आवडीं हरिकथा ऐकतां । नाना चरित्रें श्रवण करितां ।

माझी आत्मचर्चा हृदयीं धरितां । पालटू चित्ता तेणें होये ॥७॥

तेणेंचि उपजे माझी भक्ती । माझ्या भजनाच्या अतिप्रीतीं ।

आवडीं माझीं नामें गाती । रंगीं नाचती सद्‍भावें ॥८॥

पोटांतूनियां उल्हासतां । रंगीं गातां पैं नाचतां ।

अंतरीं द्रवो झाला चित्ता । ते अवस्था बाह्य दिसे ॥९॥

अंतरीं सुखाची झाली जोडी । बाह्य रोमांची उभिली गुढी ।

त्या स्वानुभवसुखाची गोडी । नयनीं रोकडी प्रवाहे ॥३१०॥

माझे भक्तीचिया आवडीं । अहं सोहं दोनी कुडीं ।

तुटली अभिमानाची बेडी । विषयगोडी निमाली ॥११॥

ते काळींचें हेंचि चिन्ह । पुलकांकित देहो जाण ।

नयनीं आनंदजीवन । हृदयीं परिपूर्ण स्वानंदू ॥१२॥

पुंजाळले दोनी नयन । सदा सर्वदा सुप्रसन्न ।

स्फुरेना देहाचे भान । भगवंतीं मन रंगलें ॥१३॥

ऐसी नुपजतां माझी भक्ती । कैंची होय विषयविरक्ती ।

विरक्तीवीण माझी प्राप्ती । नव्हे निश्चितीं उद्धवा ॥१४॥

माझी शुद्धभक्ती तत्त्वतां । साचार आली जयाचे हाता ।

ऐक त्याच्या चिन्हांची कथा । आणि पवित्रता तयाची ॥१५॥

माझे भक्तीसी जो लागला । तो तत्काळ पवित्र झाला ।

त्यानें त्रिलोक पुनीत केला । हें गर्जोनि बोलिला श्रीकृष्णू ॥१६॥