गुणिनामप्यहं सूत्रं महतां च महानहम् ।
सूक्ष्माणामप्यहं जीवो दुर्जयानामहं मनः ॥११॥
गुणी म्हणावया हेंचि कारण । ज्या मजमाजीं सूत्र क्रियाप्रधान ।
मायेचें प्रथमकार्य जाण । तो गुणी मी संपूर्ण उद्धवा ॥६५॥
जगी आकाश थोर पाहीं । तें मजमाजीं खेळे लपंडायी ।
माझ्या महत्तत्त्वाची नवायी । मजही निश्चयीं नेमेना ॥६६॥
महत्तत्त्व जे ज्ञानप्रधान । तें मी म्हणे नारायण ।
सूक्ष्मामाजीं जीवूं आपण । ब्रह्मादिकां जाण अतर्क्य ॥६७॥
दुर्जयांमाजीं मी मन । त्यासी जिंकावया जाण ।
मजवेगळी आंगवण । नाहीं संपूर्ण आणिकासी ॥६८॥
मज लक्षितां मन आकळे । मज विसरतां चौताळे ।
मन न धरवे वेदशास्त्रबळें । मन नाकडे मजवीण ॥६९॥
मन तेंचि मी आहें । मज चिंतितां तें विरोनि जाये ।
मज विसरतां तें पाहें । सैरा जाये सुनाट ॥१७०॥