श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ५ व ६ वा

वक्ता कर्ताऽविता नान्यो धर्मास्याच्युत ते भुवि ।

सभायामपि वैरिञ्च्यां यत्र मूर्तिधराः कलाः ॥५॥

कर्ताऽवित्रा प्रवक्त्रा च भवता मधुसूधन ।

त्यक्ते महीतले देव विनष्टं कः प्रवक्ष्यति ॥६॥

अलुप्तज्ञानें स्वधर्मवक्ता । ये भूलोकीं गा तत्त्वतां ।

तुजवांचोनि अच्युता । आणिक सर्वथा असेना ॥३६॥

एक शास्त्रमर्यादाव्युत्पत्ती । कर्मकलाप बोलों जाणती ।

परी कर्माची आचरती गती । तेही नेणती तत्त्वतां ॥३७॥

यालागीं गा भगवंता । धर्माचा कर्ता वक्ता ।

धर्म विस्तारूनि रक्षिता । आणिक सर्वथा असेना ॥३८॥

पहातां या लोकांच्या ठायीं । तुज‍ऐसा सर्वज्ञ नाहीं ।

ऐसें विचारितां लोकीं तिंही । तुजसमान नाहीं सांगता ॥३९॥

जरी सत्यलोक पाहणें । जेथें चारी वेद षड्दर्शनें ।

इतिहास स्मृति पुराणें । मूर्तिमंतपणें उभीं असतीं ॥४०॥

तेथें सनकादिकांचा प्रश्न । ब्रह्मयासी न सांगावे जाण ।

तुवां हंसरूपें येऊन । समाधान दीधलें ॥४१॥

ते ब्रह्मसभेचा ठायीं । तुज‍ऐसा वक्ता नाहीं ।

तो तूं भक्तानुग्रहें पाहीं । या लोकांच्या ठायीं मूर्तिमंत ब्रह्म ॥४२॥

तेणें तुवां सर्व कर्मधर्मसंस्था । करूनि दाविली तत्त्वतां ।

तो तूं निजधामा गेलिया आतां । स्वधर्मवक्ता मग कैंचा ॥४३॥

भक्तियुक्त स्वधर्मगती । सांगवया यथास्थिती ।

तुजवांचोनियां श्रीपती । आणिकासी शक्ति असेना ॥४४॥

तूं भक्तसाह्य जगज्जीवन । भक्तमदगजभंजन ।

यालागीं नांवें तुं `मधुसूदन' । ऐसें प्रार्थून बोलत ॥४५॥