आदौ कृतयुगे वर्णो नृणा हंस इति श्रृतः ।
कृतकृत्याः प्रजा जात्या तस्मात्कृतयुगं विदुः ॥१०॥
वेदः प्रणव एवाग्रे धर्मोऽहं वृषरूपधृक् ।
उपासते तपोनिष्ठा हंसं मां मुक्तकिल्बिषाः ॥११॥
पूर्वील कृतयुगींचें लक्षण । तैं नव्हते गा चारी वर्ण ।
बहुशाखा वेदपठण । कर्माचरण तैं नाहीं ॥६३॥
तैं सकळ मनुष्यांसी जाण । `सोहंहंसा' चें अखंड ध्यान ।
यालागीं `हंस' हा एकचि वर्ण । सर्वांसही जाण ते काळीं ॥६४॥
तैं `प्रणवमात्रें' वेदपठण । वृषरूपें मी आपण ।
धर्म चतुष्पाद संपूर्ण । अधर्माचें जाण नांवही नाहीं ॥६५॥
ते काळीं श्रेष्ठ सत्त्वगुण । यालागीं सत्यवादी जन ।
अवघे धर्मपरायण । कपट तैं जाण जन्मलें नाहीं ॥६६॥
परद्रव्य आणि परदारा । यांच्या अभिलाषाचा थारा ।
स्पर्शला नाहीं जिव्हारा । ते काळींच्या नरां धर्मिष्ठां ॥६७॥
ते काळींच्या जना धर्मिष्ठां । `सोहंहंसा' ची आत्मनिष्ठा ।
हेंचि भजन मज वरिष्ठा । `तपोनिष्ठा' तया नांव ॥६८॥
तैं स्वर्गा जावें हे नाहीं कथा । नेणती नरकाची वार्ता ।
अधर्माची अवस्था । स्वप्नीहीं चित्ता स्पर्शेना ॥६९॥
यापर प्रजा समस्त । स्वधर्मस्वभावें कृतकृत्य ।
यालागीं जाण निश्चित । त्यातें बोलिजेत `कृतयुग' ॥७०॥