धार्यमाणं मनो यर्हि, भ्राम्यदाश्वनवस्थितम् ।
अतेन्द्रितोऽनुरोधेन, मार्गेणात्मवशं नयेत् ॥१९॥
स्वरुपीं लावितां अनुसंधान । जरी निश्चळ नव्हे मन ।
न सांडी आपुला गुण । चंचळपण स्वभावें ॥१॥
साधक आळसें विकळे । कां आठवी विषयसोहळे ।
तैं स्वरुपींहूनि मन पळे । निज चंचळें स्वभावें ॥२॥
तेथें नेहटूनि आसन । स्वयें होऊनि सावधान ।
स्मरोनि सद्गुरुचे चरण । स्वरुपीं मन राखावें ॥३॥
नेदितां विषयदान । हटावलें क्षोभे मन ।
तरी न सांडोनि अनुसंधान । द्यावें अन्नपान विधानोक्त ॥४॥
(आशंका) ॥ ’सर्पा पाजिलें पीयूष । तेंचि परतोनि होय विष ।
तेवीं मनासी देतां विषयसुख । अधिक देख खवळेल’ ॥५॥
तरी ऐसें द्यावें विषयदान । जेणें आकळलें राहे मन ।
तेचि अर्थीचें निरुपण । स्वयें नारायण सांगत ॥६॥