भिद्यते हृदयग्रन्थिश्छिद्यन्ते सर्वसंशयाः ।
क्षीयन्ते चास्य कर्माणि, मयि दृष्टेऽखिलात्मनि ॥३०॥
उद्धवा मी ज्यासी हृदयीं भेटें । तो मी हृदयामाजीं न संठें ।
सर्वात्मा सर्वरुपें प्रकटें । नव्हे धाकुटें स्वरुप माझें ॥७४॥
ऐसा मी प्रकटलियापाठीं । संसारुचि न पडे दिठीं ।
मावळे गुणेंसीं भेदत्रिपुटी । पळे उठाउठी भवभय ॥७५॥
लागतां सुर्याचे किरण । घृताचें नासे कठिणपण ।
तेवीं मी प्रकटल्या नारायण । न फोडितां जाण लिंगदेह नाशे ॥७६॥
धुई दाटली चहुंकडे । ते चंडवातें तत्काळ उडे ।
तेवीं माझ्या स्वप्रकाशापुढें । वासनेचें उपडे समूळ जाळ ॥७७॥
समूळ उपडितां वासनेसी । संशय निमे जीवेंभावेंसीं ।
तेथ क्षयो झाला कर्मासी । जेवीं रवीपाशीं आंधारें ॥७८॥
तेवीं गुण नासती स्वकार्येंसीं । अविद्या नासे अज्ञानेंसीं ।
जीव नासे शिवपणेंसीं । चिदचिद्ग्रंथीसीं अहंकारु ॥७९॥
तेथ सोहंहंसाची बोळवण । न करितांचि जाहली जाण ।
भेणें पळालें जन्ममरण । पडलें शून्य संसारा ॥३८०॥
यापरी भक्तियोगें गहन । माझें करुनियां भजन ।
भक्त पावले समाधान । ऐसेनि जाण निजभजनें ॥८१॥
एवं भक्ति-ज्ञान-कर्मयोग । या तिहीं योगांचा विभाग ।
तुज म्यां सांगितला साङग । हें वर्म चांग मत्प्राप्तीं ॥८२॥
येथ विशेषें माझी भक्ती । न पाहे साह्य सांगाती ।
नव्हे आणिकांची पंगिस्ती । साधी मत्प्राप्ती अंगोवांगीं ॥८३॥
न करितां माझें भजन । सर्वथा नुपजे माझें ज्ञान ।
कर्म न करितां मदर्पण । तेंचि जाण अकर्म ॥८४॥
यालागीं मुख्य जें निजज्ञान । तें अपेक्षी माझें भजन ।
तेथ कर्म बापुडें रंक जाण । भजनेंवीण सरेना ॥८५॥
एवं ज्ञान कर्में परमार्थी । माझे भक्तीस्तव होती सरतीं ।
ते भक्तीची निजख्याती निजख्याती । ऐक तुजप्रती सांगेन ॥८६॥