नैरपेक्ष्यं परं प्राहुर्निःश्रेयसमनल्पकम् ।
तस्मान्निराशिषो भक्तिर्निरपेक्षस्य मे भवेत् ॥३५॥
जो निरपेक्ष निर्विशेष । तो मज पूज्य महापुरुष ।
मोक्ष त्याचे दृष्टीं भूस । धन्य नैराश्य तिहीं लोकीं ॥११॥
ऐक निरपेक्षतेचा उत्कृष्ट । तेथ चारी पुरुषार्थ फळकट ।
वैकुंठकैलासादि श्रेष्ठ । ते पायवाट निरपेक्षा ॥१२॥
निरपेक्षापाशीं जाण । वोळंगे येती सुरगण ।
तेथ ऋद्धिसिद्धींचा पाड कोण । वोळंगे अंगण कळिकाळ ॥१३॥
स्वयें महादेव आपण । सर्वस्वें करी निंबलोण ।
श्रियेसहित मी आपण । अंकित जाण तयाचा ॥१४॥
निरपेक्ष जो माझा भक्त । तो मजसमान समर्थ ।
हेंही बोलणें अहाच येथ । तो मीचि निश्चित चिद्रूपें ॥१५॥
मी परमात्मा परमानंद । भक्त मद्भजनें शुद्ध स्वानंद ।
दोघे अभेदें स्वानंदकंद । सच्चिदानंद निजरुपें ॥१६॥
ऐसे मद्भावें भक्त संपन्न । ते न देखती दोषगुण ।
तेचिविखींचें निरुपण । स्वयें श्रीकृष्ण सांगत ॥१७॥