धर्मार्थं व्यवहारार्थं यात्रार्थमिति चानघ ।
दर्शितोऽयं मयाऽऽचारो धर्ममुद्वहतां धुरम् ॥४॥
उद्धवा तूं निष्पाप त्रिशुद्धी । यालागीं तुझी शुद्ध बुद्धी ।
धर्मादि व्यवहारसिद्धी । ऐक तो विधि सांगेन ॥५२॥
करितांही धर्माचरण । प्रवृत्तिधर्म तो अप्रमाण ।
निवृत्तिधर्म तो अतिशुद्ध जाण । हे दोषगुण स्वधर्मीं ॥५३॥
जो व्यवहार विषयासक्तीं । ते अशुद्ध व्यवहारस्थिती ।
जे परोपकारप्रवृत्ती । तो व्यवहार वंदिती सुरनर ॥५४॥
अद्रुष्टदाता ईश्वर । हें विसरोनि उत्तम नर ।
द्रव्यलोभें नीचांचे दारोदार । हिंडणें अपवित्र ते यात्रा ॥५५॥
आळस सांडोनि आपण । करूं जातां श्रवण कीर्तन ।
कां तीर्थयात्रा साधुदर्शन । पूजार्थ गमन देवालयीं ॥५६॥
कां अनाथप्रेतसंस्कार । करितां पुण्य जोडे अपार ।
पदीं कोटियज्ञफळसंभार । जेणें साचार उपजती ॥५७॥
जेणें पाविजे परपार । तिये नांव यात्रा पवित्र ।
हा यात्रार्थसंचार । गुणदोषविचार वेदोक्त ॥५८॥
राजा निजपादुका हटेंसीं । वाहवी ब्राह्मणाचे शिसीं ।
तो दोष न पवे द्विजासी । स्वयें सदोषी होय राजा ॥५९॥
जेवीं आपत्काळबळें जाण । पडतां लंघनीं लंघन ।
तैं घेऊनि नीचाचें धान्य । वांचवितां प्राण दोष नाहीं ॥६०॥
तेंचि नीचाचें दान । अनापदीं घेतां जाण ।
जनीं महादोष दारुण । हेंही जाण वेदोक्त ॥६१॥
जे कर्मधर्मप्रवर्तक शुद्ध । मनुपराशरादि प्रसिद्ध ।
तिंहीं गुणदोष विविध । शुद्धाशुद्ध बोलिले ॥६२॥
तेंचि शुद्धाशुद्धनिरूपण । तीं श्लोकीं नारायण ।
स्वयें सांगताहे आपण । गुणदोषलक्षणविभाग ॥६३॥