श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक १३ वा

अमेध्यलिप्तं यद्येन गन्धं लेपं व्यपोहति ।

भजते प्रकृतिं तस्य तच्छौचं तावदिष्यते ॥१३॥

पात्र पीठ कां आसन । अमेध्यलिप्त झाल्या जाण ।

त्या गंधाचें निःशेष क्षालन । तेणें पवित्रपण तयासी ॥४६॥

नाभीखालता ज्याच्या शरीरा । अमेध्यलेप लागल्या खरा ।

ते ठायींचा गंधु जाय पुरा । ऐसें धुतल्या त्या नरा शुचित्व लाभे ॥४७॥

नाभीवरतें अमेध्यलेपन । अवचटें झालिया जाण ।

तैं करावें मृत्तिकास्नान । तेणें पावन तो पुरुष ॥४८॥

मळ धुतल्या तत्काळ जाती । परी त्या गंधाची होय निवृत्ती ।

प्रकृति पावे जैं निजस्थिती । `मळनिष्कृति' त्या नांव ॥४९॥

बाह्य पदार्थ निवृत्तिनिष्ठें । वेद बोलिला या खटापटें ।

आतां कर्त्याचें शुचित्व प्रकटे । ते ऐक गोमटे उपाय ॥१५०॥