तन्ममाख्याहि गोविन्द दुर्विभाव्यमनात्मभिः ।
नह्येतत्प्राशयो लोके विद्वांसः सन्ति वञ्चिताः ॥३५॥
अभिनव हे तुझी गती । सर्वथा न कळे श्रीपती ।
मायामोहित जे चित्तीं । त्यां तुझी स्थिती नेणवे ॥१२॥
तूं आत्मा अद्वितीय अविनाश । तेथ उत्पत्ति स्थिति विनाश ।
नाथिला दाविसी भवभास । हा अतर्क्य विलास तर्केना ॥१३॥
येथ वेदाची युक्ती ठेली । उपनिषदें वेडावलीं ।
पुराणें मुकीं झालीं । अतियत्नें लक्षिली न वचेचि मागी ॥१४॥
तुझे केवळ कृपेवीण । तुझें इत्यंभूत नव्हे ज्ञान ।
ऐसे जढ मूढ हरिकृपाहीन । त्यांसी भवबंधन तुटेना ॥१५॥
तुझे योगमायेची अतर्क्यता । ब्रह्मा भुलविला वत्सें नेतां ।
शिवू भुलविला मोहनी देखतां । इतरांची कथा ते कोण ॥१६॥
प्रपंचीं अथवा परमार्थी । तुझेनि चालती इंद्रियवृत्ती ।
यालागीं गोविंदनामाची ख्याती । त्रिजगतीं वाखाणिली ॥१७॥
सादर कृपापूर्वक आपण । माझा सांगावा अतर्क्य प्रश्न ।
देहीं देहांतरा संचरण । जीवास जन्ममरण तें कैसें ॥१८॥
ऐकोनि उद्धवाचा प्रश्न । हांसिन्नला मधुसूदन ।
हें अवघें मायिक जाण । कल्पनाविंदान मनोमय ॥१९॥;