यथाऽर्चिषां स्त्रोतसां च फलानां वा वनस्पतेः ।
तथैव सर्वभूतानां वयोऽवस्थादयः कृताः ॥४३॥
नित्य नूतन दीपज्वाळा । होतां जातां न दिसती डोळां ।
सवेग वाहतां जळकल्लोळा । यमुनाजळा न देखिजे ॥८६॥
फळ न सांडितां वृक्षदेंठ । कडवट तुरट आंबाट ।
तेचि गोड होय चोखट । ऐशी अतर्क्य अदृष्ट काळसत्ता ॥८७॥
तोचि काळ देहासरिया । नित्य नूतन लागला कैसा ।
बाल्य तारुण्य वृद्धवयसा । देहदशा पालटी ॥८८॥
मूढ कुशळ अशक्तता । अवस्था नाशीत ये अवस्था ।
तेथ ’मी तोचि’ हें तत्त्वतां । स्फुरे सर्वथा कैसेनी ॥८९॥
ऐसें कल्पील तुझें मन । ते अर्थीचें निरुपण ।
अखंड स्फूर्तीचें कारण । स्वयें श्रीकृष्ण सांगत ॥४९०॥;