मा स्वस्य कर्मबीजेन जायते सोऽप्यंय पुमान् ।
म्रियत वाऽमरो भ्रान्त्या यथाग्निर्दारुसंयुतः ॥४५॥
देहात्मवादें देहाभिमान । जनीं वासनाबीज गहन ।
तेणें स्वसंकल्पें आपण । मानी जन्ममरणं नसतेंचि ॥५॥
तेणें देहाभिमानें आपण । अहं कर्म कर्ता क्रियाचरण ।
निष्कर्मा कर्मबंधन । अमरा जन्ममरण आरोपी ॥६॥
थिल्लराचेनि जाहलेपणें । त्यांत सूर्याचें जन्म मानणें ।
थिल्लरनाशें सूर्याचें जिणें । नासलें म्हणे बाळक ॥७॥
तेवीं अजन्म्यासी जन्मकर्म । मानिती तो मायिक भ्रम ।
येचिविषयीं पुरुषोत्तम । दृष्टांत सुगम सांगत ॥८॥
जैसा अग्नि अजन्मा अव्यक्त । त्यासी काष्ठीं जन्मला म्हणत ।
दिसे काष्ठाकारें आकारवंत । काष्ठनाशें मानीत नाश त्यासी ॥९॥
येथ देहासीच जन्मनाश । आत्मा नित्य अविनाश ।
देहअवस्था नवविलास । स्वयें हृषीकेश सांगत ॥५१०॥;