श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ३ रा

न तथा तप्यते विद्धः पुमान्बाणैः सुमर्मगैः ।

यथा तुदनित मर्मस्था ह्मसतां परुषेषवः ॥३॥

तिख्याचे अतितिख बाण । जेणें घायें होती विकळ प्राण ।

त्याहूनि दुर्जनाचे वाग्बाण । अधिक जाण रुपती ॥५७॥

लोहाचे बाण जेथ लागती । तेचि अंगें व्यथित होती ।

परी वाग्बाणांची अधिक शक्ती । घायें भेदिती पूर्वज ॥५८॥

लोहबाणाचे लागलिया घाये । ते पानपाल्या व्यथा जाये ।

परी वाग्बाण रुपल्या पाहें । तें शल्य राहे जन्मांत ॥५९॥

वर्मस्पर्शाचें बासटें जाण । विंधितां निंदेचे वाग्बाण ।

तेणें भेदितांचि अंतःकरण । सर्वांगीं पूर्ण भडका उठी ॥६०॥

दुर्जनाचिया दुरुक्ती । अपमानाची उद्धती ।

साहावयालागीं शांती । नव्हे निश्चितीं प्राकृतां ॥६१॥;

ऐशिया रीतीं यथोचित । उद्धवाचें मनोगत ।

संलक्षूनि श्रीकृष्णनाथ । शांतीचा निश्चितार्थ सांगों पाहे ॥६२॥

पूर्वी सांगीतलें निजशांतीसी । वेगीं साधीं म्हणे उद्धवासी ।

ते अटक वाटेल तयासी । अतिसंकोचासी पावेल ॥६३॥

होतें उद्धवाचे मानसीं । हे शांति असाध्य सर्वांसी ।

जाणोनियां हृषीकेशी । सांगे इतिहासेंसीं भिक्षुगीत ॥६४॥