श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक २५ वा

व्यर्थयाऽर्थेहया वित्तं प्रमत्तस्य वयो बलम् ।

कुशला यन सिध्यन्ति जरठः किं नु साधये ॥२५॥

निजभोगविवर्जित । शिणोनि काया वाचा चित्त ।

कष्टें मिळवावया वित्त । झालों उन्मत्त अविवेकी ॥११॥

करितां वित्ताचे आयास । गेलें तारुण्य बळ आयुष्य ।

शरीर क्षीण झालें निःशेष । तरी वित्ताचा शोष शमेना ॥१२॥

अर्थें अर्थ वाढवितां । अनिवार वाढली चिंता ।

तेथें विसरलों निजस्वार्था । अर्थलोभता कदर्यू ॥१३॥

जेणें वित्तें जीवितें साचार । भूतदया परोपकार ।

करुनियां विवेकी नर । भवाब्धिपरपार पावले ॥१४॥

मज निर्दैवाचें येथ । वृथा वित्त वृथा जीवित ।

आयुष्यही गेलें व्यर्थ । निजस्वार्थ बुडाला ॥१५॥

म्हणाल असतां जीवें जीत । साधूनि घेऊं निजस्वार्थ ।

तें आतां न चले येथ । अर्थ सामर्थ्य दोनी गेलीं ॥१६॥

अधर्मास्तव गेलें वित्त । जरेनें गिळिलें सामर्थ्य ।

केवळ मी जरठ येथ । दैवहत उरलों असें ॥१७॥

कटकटा जोडितां अर्थ । लोक नाडले समस्त ।

ऐसें जाणोनि प्रस्तुत । स्वयें सांगत कदर्यु ॥१८॥;