श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ३३ वा

तं वै प्रवयसं भिक्षुमवधूतमसज्जनाः ।

दृष्टवा पर्यभवन् भद्र बह्वीभिः परिभूतिभिः ॥३३॥

न करी देहमळक्षाळण । मुसलवत करी स्नान ।

यालागीं तो धूसरवर्ण । अवधूतपण या हेतू ॥५००॥;

ऐसा विचरतां पृथ्वीसी । अवचटें आला अवंतीसी ।

अतिवृद्ध आणि संन्यासी । अवधूतवेषी देखिला ॥१॥

संन्यास घेतलिया जाण । पूर्वभूमिका अवलोकन ।

एक वेळां करावी आपण । पद्धतिलेखन आचार्याचें ॥२॥

ते नगरींचे म्हणती जन । अरे हा कदर्यु ब्राह्मण ।

याचें हारपल्या धन । संन्यासी जाण हा झाला ॥३॥

हें ऐकोनियां अतिदुर्जन । त्यासभोंवते मीनले जाण ।

परस्परें दावूनि खूण । विरुद्ध छळण मांडिलें ॥४॥

त्यासी बहुसाल उपद्रवितां । क्षणार्ध पालट नव्हे चित्ता ।

क्रोधा न येचि सर्वथा । अतिवेवेकता महाधीरु ॥५॥

त्याच्या उपद्रवाची कथा । आणि त्याची सहनशीलता ।

तुज मी सांगेन तत्त्वतां । सावधानता अवधारीं ॥६॥

दृष्टि ठेवूनि येथींच्या अर्था । विवेकें कुशळ होय श्रोता ।

अर्थ धरी भावार्थता । शांति तत्वतां तो लाभे ॥७॥

विवेकचित्तचकोरचंद्रा । भागवतभाग्यें शुद्धमुद्रा ।

शांतिसौभाग्यनरेंद्रा । ऐक सुभद्रा उद्धवा ॥८॥

आकळावया निजशांतीसी । कृष्ण संबोधी उद्धवासी ।

ऐसें सावध करोनि त्यासी । म्हणे दशा ते ऐसी शांतीची ॥९॥

अवरोधितां जीविकेसी । सन्मान देतां अपमानेंसीं ।

जो सर्वथा न ये क्षोभासी । शांति त्यापाशीं तें ऐक ॥५१०॥;