श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ७ वा

ऐल उवाच - अहो मे मोहविस्तारः कामकश्मलचेतसः ।

देव्या गृहीतकण्ठस्य, नायुःखण्डा इमे स्मृताः ॥७॥

ऐलगीताचा अनुताप । नाशी अगम्यागमनपाप ।

करी श्रोत्यांसी निष्पाप । साधकां कंदर्प बाधीना ॥९॥

जेवीं मदगज गजीसंगीं । नाना आपत्ति स्वयें भोगी ।

तेवीं उर्वशीच्या संभोगीं । झाला विरागी पुरुरवा ॥११०॥

जो उर्वशीलागीं अनुरक्त । तोचि तिसीं झाला विरक्त ।

तेणें वैराग्यें अनुतापयुक्त । स्वयें बोलत ऐलरावो ॥११॥

माझ्या मोहाचा विषयविस्तार । कामासक्त कामातुर ।

कुश्चित कंदर्पाचें घर । म्यांचि साचार सेविलें ॥१२॥

उर्वशीकामें अतिआसक्त । कामातुर झालें चित्त ।

तेणें म्यां जोडिला अनर्थ । थितें केलें व्यर्थ आयुष्य ॥१३॥

उर्वशी कंठसल्लग्न शस्त्र । आयुष्यच्छेदनीं सतेजधार ।

छेदिलें आयुष्य अपार । तें मी पामर स्मरेना ॥१४॥

कांताआलिंगन विषवल्ली । म्यां कंठीं घातली सुकाम भुलीं ।

तिणें आयुष्याची होळी केली । विवेक समूळीं गिळिला ॥१५॥

कामिनीकामआलिंगनीं । कंठीं पेटविला दावाग्नी ।

तो धडाडिला आयुष्यवनीं । विवेकअवनी जाळित ॥१६॥

नरदेहींचें उत्तमोत्तम । अमूल्य आयुष्य केलें भस्म ।

जळो जळो माझें कर्म । निंद्य अधर्म तो एक ॥१७॥

नरदेहींच्या आयुष्यपुष्टी । साधक रिघाले वैकुंठी ।

ज्ञाते ब्रह्म होती उठाउठीं । तें म्यां कामासाठीं नाशिलें ॥१८॥