श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ११ वा

कुतस्तस्यानुभावः स्यात्तेज ईशित्वमेव वा ।

योऽन्वगच्छं स्त्रियं यान्तीं खरवत्पादताडितः ॥११॥

मी महत्त्वें राजराजेश्वरु । ऐसा गर्व होता अति दुर्धरु ।

तो मी वेश्येचा अनुचरु । झालों किंकरु निजांगें ॥१५०॥

एवढाही मी राजेश्वरु । मागें धांवें होऊनि किंकरु ।

तरी ते न करी अंगीकारु । जेवीं वोसंडी खरु खरी जैशी ॥५१॥

जेवीं खरी देखोनियां खरु । धांवोनि करी अत्यादरु ।

येरी उपेक्षूनि करी मारु । अतिनिष्ठुरु लातांचा ॥५२॥

तिच्या लाता लागतां माथां । खरु निघेना मागुता ।

त्या खराऐशी मूर्खता । माझे अंगीं सर्वथा बाणली ॥५३॥

स्त्री उदास कामदृष्टीं । मीं आसक्त लागें पाठीं ।

माझ्या समर्थपणाची गोठी । सांगतां पोटीं मी लाजें ॥५४॥

ऐसें स्त्रीकामीं ज्याचें मन । त्याचें योग याग अनुष्ठान ।

अवघेंचि वृथा जाण । तेंचि निरुपण निरुपी ॥५५॥