अर्चादिषु यदा यत्र, श्रद्धा मां तत्र चार्चयेत ।
सर्वभूतेष्वात्मनि च, सर्वात्माऽहमवस्थितः ॥४८॥
उद्धवा जे मूर्ति ज्या पढियंता । तेचि त्यासी पूज्य मूर्ती ।
तुवांही अणुमात्र चित्तीं । संदेह ये अर्थी न धरावा ॥६४॥
विष्णु विरिंचि सविता जाण । शिव शक्ति कां गजवदन ।
या मूर्तीमाजीं मी आपण । सर्वीं समान सर्वात्मा ॥६५॥
सर्व प्रतिमांचें पूजन । करितां मज पूजा समान ।
भक्तांची जेथ प्रीति गहन । तिये अधीन मी परमात्मा ॥६६॥
जेवीं बाळकाचेनि मेळें । माता तदनुकूल खेळे ।
तेवीं भक्तप्रेमाचिये लीळें । म्यां चित्कल्लोळें क्रीडिजे ॥६७॥
या सर्व भूतांच्या ठायीं । आणि अवतारादि लीलादेहीं ।
मी सर्वांसी समान पाहीं । ये अर्थी नाहीं संदेहो ॥६८॥
उद्धवा मी नाहीं ऐसें । कोणीही ठिकाण रितें नसे ।
परी प्राण्यांचें भाग्य कैसें । त्या मज विश्वासें न भजती ॥६९॥
जो जेथ मज भजों बैसे । त्या मी तेथ तैसाचि असें ।
हें उपासनाकांडविशेषें । गुप्त अनायासें प्रकाशिलें ॥३७०॥
उपासनाकांडींचा निर्वाहो । मी सर्वांभूतीं देवाधिदेवो ।
हा ज्यासी न कळे मुख्य भावो । त्यासी मूर्तिनिर्वाहो द्योतिला ॥७१॥
हो कां माझी प्रतिमामूर्ती । तेही मी चिदात्मा निश्चितीं ।
तेथ करितां भावें भक्ती । भक्त उद्धरती उद्धवा ॥७२॥