श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक ८ वा

श्रीभगवानुवाच -

हन्त ते कथयिष्यामि, मम धर्मान् सुमङगलान् ।

यान् श्रद्धयाचरन्मर्त्यो मृत्युं जयति दुर्जयम् ॥८॥

जो प्रणवाचें सोलींव सार । जो ज्ञानाचें निजजिव्हार ।

जो चैतन्याचा चमत्कार । जो परात्पर परादिकां ॥१२॥

तो मेघगंभीर गर्जोनी । स्वानंदें बोले शार्ङगपाणी ।

म्हणे उद्धवा तुझी धन्य धन्य वाणी । तुझ्या प्रश्नीं मी निवालों ॥१३॥

बाळ्याभोळ्या ब्रह्मप्राप्ती । पावावया सुगमस्थितीं ।

ये अर्थीं दाटुगी माझी भक्ती । तिसी मी श्रीपती सदा वश्य ॥१४॥

माझें करितां अनन्य भजन । मी सर्वथा भक्ताधीन ।

तेथ जाती गोत ज्ञातेपण । उंच नीच वर्ण मी न म्हणें ॥१५॥

जेणें घडे भजन परम । ते सांगेन भागवतधर्म ।

जेणें निरसे कर्माकर्म । मरणजन्मच्छेदक ॥१६॥

जे धर्म स्वयें आचरितां । समूळ उन्मळी भवव्यथा ।

ज्या धर्मांच्या स्वभावतां । सुखसंपन्नता साधकां ॥१७॥

जे स्वयें धर्म स्तवितां । निरसी असत्यादि दोषकथा ।

जे धर्म सादरें ऐकतां । विषयावस्था निर्दळी ॥१८॥

माझे धर्म अतिसुमंगळ । दोषदाहक कलिमळ ।

मंगळांचेंही परम मंगळ । भजन केवळ पैं माझें ॥१९॥

श्रद्धेनें आचरतां माझे धर्म । माझ्या निजरुपीं उपजे प्रेम ।

तेणें हारपे भवभ्रम । मरणजन्म असेना ॥२२०॥

जो मृत्यु ब्रह्मयाचा ग्रास करी । हरिहरांतें मृत्यु मारी ।

मृत्यु दुर्जय संसारीं । सुरासुरीं कांपिजे ॥२१॥

त्या मृत्यूचें खणोनि खत । पाडूनि कळिकाळाचे दांत ।

अद्वयभजनें माझे भक्त । सुखें नांदत संसारीं ॥२२॥

जेणें निवारे दुर्जय मरण । ऐसें भजन म्हणसी कोण ।

ऐक त्याचेंही लक्षण । तुज मी संपूर्ण सांगेन ॥२३॥

उद्धवा तूं माझा निजसखा । यालागीं निजभजन आवांका ।

आरंभूनि पूर्वपीठिका । संक्षेपें देखा सांगेन ॥२४॥

कोटिशस्त्रें रुपल्या पाहें । तरी शूर वांचला राहे ।

तोचि वर्मीचेनि एके घायें । मरण लाहे तत्काळ ॥२५॥

तेवीं करितां नानासाधन । अनिवार्य जन्ममरण ।

त्यासी माझें हें संक्षेपभजन । समूळ जाण निर्दळी ॥२६॥

कृष्ण घनश्याम महाघन । उद्धवचातकालागीं जाण ।

वर्षला स्वानंदजीवन । तेणें त्रिभुवन सुखी होये ॥२७॥

लोटलिया वर्षाकाळ । शारदीचें निर्मळ जळ ।

तेवीं सुखाचे सुखकल्लोळ । भजनें प्रबळ एकुणतिसावा ॥२८॥

एकादशाचिया अंतीं । सुगमत्वें ब्रह्मप्राप्ती ।

तदर्थीं उत्तमोत्तम भक्ति । स्वमुखें श्रीपति सांगत ॥२९॥