ब्रह्मशापोपसंसृष्टे, स्वकुले यादवर्षभः ।
प्रेयसीं सर्वनेत्राणां, तनुं स कथमत्यजत् ॥२॥
ब्रह्मशापें श्रीकृष्णनाथ । निःशेष निजकुळासी घात ।
कैसेनि करविला एथ । हें सुनिश्चित सांगावें ॥२०॥
जननयना आल्हादकर । कृष्णतनु अतिसुंदर ।
जीसी देखतांचि त्रिनेत्र । हर्षें निर्भर स्वानंदें ॥२१॥
ऐशी आल्हादकारक तनु । कैसेनि सांडी श्रीकृष्णु ।
ब्रह्मशापासी भिऊनु । तो कां निजतनु सांडिता झाला ॥२२॥
कृष्ण परब्रह्म परिपूर्ण । त्यासी बाधीना शापबंधन ।
तोही सत्य करी ब्रह्मवचन । यादववंशीं तनु सांडूनी ॥२३॥
दृष्टीं देखतां श्रीकृष्ण । सुखें सुखावे जीवप्राण ।
त्याच्या सौंदर्याचें निरुपण । राजा आपण सांगत ॥२४॥